De Bijbel is een diepzinnig boek vol geheimen. Als je het woord op de juiste manier leest, niet het verhaal als belangrijkste maar haar boodschap, gaat het Woord zich openbaren. Wij lezen meestal niet wat er staat.

zondag 21 februari 2010

HET VERBOND WAT GOD MET ONS SLOOT

Gen. 17,7
Ik sluit een verbond met jou en met je nakomelingen, met alle komende generaties, een eeuwigdurend verbond: ik zal jouw God zijn en die van je nakomelingen.

Het is jammer dat de mensen het “WOORD” te oppervlakkig lezen, alleen met het verstand, niet met hun geest. Het Woord is werkelijk ons voedsel, voedsel voor de geest. Het ”Woord“ moet als voedsel ook worden opgenomen, het moet worden verteerd. Het moet zijn weg vinden in onze geest. Elk mineraal of vitamientje van Gods voedsel is essentieel in dit proces.
Het moet gebracht worden waar het nodig is, het moet zich uitbreiden en verdelen. Wanneer wij het niet juist lezen of verstaan wordt het als voedsel niet opgenomen en zo weer uitgescheiden zonder dat het zijn doel heeft bereikt, we zullen uiteindelijk van honger omkomen.

God gaf zich Zelf of Zijn Zelf en dat werd in het Joodse gedachte goed “Zo’N” genoemd, een woord dat uitbreiding betekent. Wij die geschapen zijn naar Gods evenbeeld en Zijn eigenschappen dienen ook ons Zelf te geven, het is onze ware natuur, dat wat we zijn, liefde die uitgebreid moet worden. Het was dat wat Jezus ons leerde en voordeed. En juist het Zelf of je Zelf weggeven is het verbond met de Vader onderhouden. Jezus herstelde het Verbond met de Vader. Een ieder die zich verzoend met de Vader herstelt het Verbond met Hem. Hij verbindt zich weer met alles wat God geschapen heeft door deze wereld los te laten of te vergeven. Het Zelf van God dat Hij ons gaf was dus het eeuwige Verbond wat Hij met ons sloot. Door ons Zelf weg te geven, te delen wordt het steeds meer, sterker en groter. Door weg te geven verliezen we dus niets, we ontvangen het vermenigvuldigd terug. God zei: Ga heen, en breid u uit of vermenigvuldig u, als je deelt vermenigvuldig je, hoe meer we Zijn Liefde doorgeven hoe meer we ontvangen, want uiteindelijk is alles wat we geven aan ons Zelf gegeven.
Door ons als Zijn volk of als Zijn enige Zoon te scheppen, naar Zijn eigenschappen en Zijn Beeld ging Hij met ons een eeuwige verbintenis aan. God stelde met dit verbond wel regels, de tien geboden die wij nauwgezet moeten onderhouden. Hij plaatste ze in ons hart: "de Ark Des Verbonds”. Wanneer wij dit Verbond onderhouden, hebben wij niets te vrezen, we zullen een lang, gelukkig en overvloedig leven bekomen. Houden wij ons niet aan Zijn verbond, ja, wij zien de resultaten als wij om ons heen kijken. Zijn Verbond is geschonden doordat wij Hem niet meer allèèn lief hadden, de wereld met haar gestaltes of beelden ook nog lief gingen hebben, zoals Mozes het voorspelde, en we schenden nog altijd Zijn Verbond. Leven wij naar Zijn wetten of voorschriften? Nee, we zijn nog altijd in de illusie van de afscheiding,(de 'zonde' vergissing) want in werkelijkheid kunnen wij met de beste wil van de wereld ons niet afscheiden van God, we kunnen het wel proberen, maar we zijn èèn met Hem, we moeten alleen onze ware identiteit herinneren. Het Verbond was een innerlijke gebeurtenis een eeuwig durende verbintenis die God met ons gesloten heeft door zichzelf te geven. Moet nu denken aan concepten over hel en vagevuur, zou God die eeuwig met ons is, zichzelf in de hel kunnen verwensen? Als Hij dat al van plan was geweest zou Hij met ons mee in hel moeten verblijven. Het geeft toch te kennen dat hel en vagevuur symbolische termen zijn voor het ‘lijden’ dat wij ervaren wanneer wij Zijn Verbond schenden door deze wereld niet los te laten en haar beelden blijven lief hebben. God is onze enige minnaar, die het lief hebben van de wereld dan ook afgoderij en overspel noemt.

Het Verbond wat God met de mens sloot is door veel Christenen maar gedeeltelijk of helemaal niet begrepen. De verbintenis van God met ons of Zijn Verbond, wat de Bijbel ons vertelt, dat steeds opnieuw geschonden wordt, en steeds opnieuw herstelt moet worden doordat wij nog altijd de wereld lief blijven hebben of leven vanuit het eigenbelang. Het belangeloos leven, of jezelf vergeten of weggeven heeft te maken met het verbond of de geboden na te leven. Hierdoor zal het verbond steeds opnieuw herstelt moeten worden, wat wij zelf niet kunnen wat ook de Bijbel ons laat weten, want het zijn de profeten de koningen en Jezus die het herstellen, of m.a.w. de Heilige Geest of onze innerlijke Stem, de Stem die namens God spreekt. Het allerbelangrijkste gebod van Zijn verbond is: Gij zult de Heer u God lief hebben, door Hem niet te vergeten. En dat is waar het nu juist om gaat, op symbolische wijze, door het “Woord” als beeld ons gegeven. Telkens wanneer het volk na de nodige ingrepen van God om het weer tot inkeer te brengen, wordt er een nieuw verbond gesloten of een altaar gebouwd om te offeren, om onze ‘zonde’ op te leggen, de dierlijke eigenschappen (dieren) of de eigenbelangen het egoïsme. Het verbond dat wij met de wereld hadden gesloten wordt verbroken, (besnijdenis van de banden met de wereld) en de “opstanding” in de mens is dan weer het verbond met God dat hersteld wordt.

2 K. 11, 17
Jojada bekrachtigde het verbond tussen de HEER en de koning en het volk, zodat zij de HEER weer zouden toebehoren, en ook het verbond tussen de koning en het volk.

2 S. 23,3
De God van Israël sprak,
de rots van Israël zei tegen mij:
“Wie de mensen rechtvaardig regeert,
wie heerst in ontzag voor God,
is als het licht van de ochtend,
bij de opkomst van de zon
op een wolkeloze ochtend,
die na de regen het groen uit de aarde laat opschieten.”
Ja, mijn huis staat onder de hoede van God,
want Hij heeft mij een altijddurend verbond. geschonken,
goed opgesteld en verzekerd.
Laat Hij niet al mijn geluk groeien en alles wat ik verlang.?

God heeft zich voor eeuwig met ons verbonden, een Verbond wat Hij wel kan veranderen maar nooit zal verbreken.

1 K. 8,22
Toen ging Salomo voor het altaar van de heer staan, in het bijzijn van heel de gemeenschap van Israël. Hij strekte zijn handen uit naar de hemel en zei: ‘heer, God van Israël, buiten U is er geen God in de hemel daar boven en op de aarde hier beneden, die trouw blijft aan het verbond en de liefde voor zijn dienaren, die met heel hun hart hun schreden naar U richten.

2 K. 17,38
Vergeet nooit het verbond dat Ik met u gesloten heb, en vereer geen andere goden. Integendeel, vereer de heer uw God. Hij bevrijdt u uit de macht van al uw vijanden.

Steeds die andere goden, het is overduidelijk welke goden God toch steeds over spreekt. Onze vijanden zijn toch de beelden die het ego heeft gemaakt, toch het zijn niet de beeldjes die wij denken, het zijn onze wereld beelden. Wij moeten ons met God verbinden in plaats van met de wereld.

2 K. 18, 12
Dit alles is gebeurd, omdat zij niet hadden geluisterd naar de heer hun God, en omdat ze zijn verbond al de geboden van Mozes, de dienaar van de heer, hadden overtreden; zij hadden er niet naar geluisterd en er niet naar gehandeld.

Dit alles wat nog steeds gaande is, want de Bijbel is ons levensboek komt dus dat ook wij nog steeds Zijn verbond schenden, door deze wereld niet als illusie te zien maar als schepping van God, dat is God verloochenen en hier door kiezen wij voor de vloek in plaats van voor de zegen.

2 K. 23,3
De koning ging bij de zuil staan en hij sloot een verbond voor het aangezicht van de heer: zij zouden de heer volgen en met heel hun hart en heel hun ziel zijn geboden, verordeningen en voorschriften onderhouden, en zo de bepalingen van het verbond, die in het boek geschreven stonden, doorvoeren. Heel het volk trad toe tot het verbond.

2 Kr.34,31
De koning ging op een verhoging staan en hij sloot het verbond voor het aanschijn van de heer: zij zouden de heer volgen en met heel hun hart en heel hun ziel zijn geboden, verordeningen en voorschriften onderhouden, en daardoor de bepalingen van het verbond, die in het boek geschreven stonden, naleven. Iedereen die zich in Jeruzalem en Benjamin bevond liet hij tot het verbond toetreden, en de inwoners van Jeruzalem handelden overeenkomstig het verbond van God, de God van hun vaderen. Jozias verwijderde alle gruwelbeelden uit alle landstreken waar de Israëlieten woonden, en zette de burgers van Jeruzalem ertoe aan om de heer hun God te dienen. Zolang hij leefde verwijderden zij zich niet van de heer, de God van hun vaderen. Ook Koning Hizkia herstelde het verbond met de Heer, omdat het volk de Heer mishaagt had.

Zolang koning Josia leefde verwijderde hij zich niet van de Heer. Koning Josia was dus een koning die èèn geworden was met de Vader, zoals Jezus. De Christus, Gods Zoon was in hem opgestaan.

Ps.25,10
Al de wegen van de heer zijn liefde en trouw
voor wie zijn verbond en geboden onderhouden

Ps.111,7
Waarheid en recht zijn het werk van zijn handen,
uit al zijn regels blijkt zijn trouw,
ze zijn onwrikbaar, voor altijd en eeuwig,
gemaakt volgens waarheid en recht.
Hij heeft zijn volk verlossing gebracht,
voor eeuwig zijn verbond ingesteld.
Heilig en ontzagwekkend is zijn naam

HET IS ZIJN VERBOND WAT ONS VERLOSSING HEEFT GEBRACHT

Jes.24,5
De aarde is ontwijd door haar bewoners:
zij hebben de wetten geschonden, de geboden overtreden, het eeuwig verbond verbroken.

De aarde, Gods Schepping is ontwijdt door haar bewoners, wij hebben Gods wetten overtreden door beelden voor Zijn Aangezicht te plaatsen, wij zien niet meer het wezenlijke wat Hij geschapen heeft, maar lege beelden die niet zien en niet horen. Het eeuwige verbond is: Hem alleen lief te hebben, hebben wij niet veel meer dingen lief dan alleen Hem?

1 Joh. 15,2
Heb de wereld en wat in de wereld is niet lief. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem.

Het blijft misschien moeilijk te begrijpen dat wij deze wereld niet lief mogen hebben maar wij moeten leren dit vanuit een ander perspectief te bekijken. Zoals wij lief hebben is lief hebben in eigen belang onze liefde is nog niet onvoorwaardelijk. We hebben nog altijd voorkeuren in wat we lief, mooi en goed vinden en dit is weer onlosmakelijk verbonden met een oordeel, dat is niet erg, juist daar zijn we voor hier om deze beelden te vernietigen, los te laten of te vergeven om ons weer met het Wezenlijke te verzoenen, of het Verbond dat God met ons sloot weer te herstellen. Dit herstellen kan alleen de Zoon in ons, wanneer wij Hem erkennen, het wezenlijke dat God geschapen heeft, daarom zegt Jezus: “alleen door de Zoon kan men naar de Vader”. Alleen de Zoon in ons kan ons bevrijden, want Hij is de Waarheid in ons en de Waarheid zal ons vrij maken. De Zoon erkennen is het verbond herstellen, de verbinding weer aangaan met de waarheid in ons, de Zoon uit God geboren, die ons vrij zal maken van deze duistere illusie die wij voor Gods Schepping geplaatst hebben en lief hebben als zijnde Zijn werk. Deze gedachtes laat het ego (satan) ons denken met Zijn schijnheilige geraffineerde magie en tovenaars, die dit hele schouwspel hebben getoverd, want wat wij waarnemen is de magie van tovenaars en magiërs. De duivel wordt ook wel Legio genoemd in de Bijbel, het ego is een ‘kracht’, een kracht die zich tegen God verzet en hier vele of legio vormen of beelden en situaties voor gebruikt. Maar wij mogen niet vergeten dat al deze ‘negatievetijd' uiteindelijk onze verlossing betekent, als wij er naar “kijken”. Door er naar te “kijken” (visie) zal de verlossing zichtbaar worden. Het hoeft allemaal nog niet begrepen te worden, want dat kan ook niet met het verstand, het heeft niet dit vermogen, maar door het te geloven zal er visie zijn en het begrepen worden. Dat is de betekenis van het geloven.

Zolang wij deze beelden lief hebben, waarderen en betekenis geven als zijnde Gods schepping, zolang zullen wij God blijven verloochenen ( wie is de Heer?) en Zijn verbond blijven schenden. Het waarderen door iets op waarde te schatten, zoals mooi, lief, slecht, goed etc, is een eigen gemaakt beeld maken, zodat het wezenlijke, wat Gods Zoon is verborgen blijft of gevangen wordt gehouden. God zegt tegen de farao: (ego) "Laat mijn Zoon vrij"

Jer. 31, 31
Er komen dagen – godsspraak van de heer – dat Ik met Israël en Juda een nieuw verbond sluit;
geen verbond zoals Ik met hun voorvaderen gesloten heb, toen Ik hen bij de hand nam om hen uit Egypte te leiden. Want dit verbond hebben zij verbroken hoewel Ik hun meester was – godsspraak van de heer.
Dit is het nieuwe verbond dat Ik in de toekomst met Israël sluit – godsspraak van de heer: Ik schrijf mijn Wet in hun binnenste, Ik grif die in hun hart. Ik zal hun God zijn, en zij zullen mijn volk zijn.

God heeft zich met ons verbonden voor eeuwig. Dit verbond kunnen wij nooit ontbinden, wij kunnen het wel schenden. Wij zijn hier om het verbond weer te herstellen. Het schenden van Zijn Verbond wordt door de mens uitgedrukt door het ontevredenheid zijn met als gevolg ziektes, verdriet etc, maar in werkelijkheid is het onze geest die ziek is en zich niet meer met God verbonden voelt. Deze verbintenis moet dus weer hersteld worden. Jezus deed het ons voor, Hij was ons grote voorbeeld, Meester en Heer. De opstanding (verbondenheid) was Zijn boodschap, niet de kruisiging. Het lichaam heeft geen verbinding met God, het is niets, wind en leegte zegt het O.T. of als gras wat verdort en een bloem die verwelkt.

Jes. 40, 7
Ja, als gras is dit volk.’ Het gras verdort en de bloem verwelkt, maar het woord van onze God houdt altijd stand

Het Woord wat altijd stand houd is de Zoon in ons die wij in werkelijkheid zijn.

Mt. 26, 27
Drink er allen uit, want dit is mijn bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten tot vergeving van zonden.

Het bloed wat vergoten moet worden, heeft een diepere betekenis dan wij kunnen vermoeden.
Het bloed hoort bij het verbond dat de mens met deze wereld, het dodenrijk is aangegaan. Het bloed is het voertuig van de geest of ziel, die eeuwig is, om te sterven, heeft men een lichaam nodig (met bloed )want God zei, als wij zijn geboden niet naleven, Zijn verbond dus schenden zullen wij omkomen. Wanneer wij het verbond met deze wereld willen verbreken zal ook het lichaam ‘gekruisigd’ moeten worden waardoor het bloed dus ‘vergoten’ wordt. Het is een noodzakelijk iets, het een kan niet gebeuren zonder dat het ander plaats vind. Omdat wij in werkelijkheid hemelse wezens zijn is dit toch een feit. Wij zijn nog zo aan het wereldse gehecht, dit dode leven, dat we dit een absurd idee vinden. Daarom zouden wij ons alleen op het eeuwige moeten richten, of het onzichtbare zoals Paulus zegt. We zitten nog teveel in de misleiding of gevangen in het ego, want het eeuwige vinden we niet relevant een onwerkelijkheid, of gemakzucht (onwetendheid), Hij heeft voor ons de bevrijding bereikt, wij zijn vrij, de illusie van een zondaar in ballingschap moet op het altaar gelegd worden, dat is het offer dat God van ons vraagt. Genieten van deze wereld is de slogan van het ego, het is dezelfde misleiding als zouden wij van deze wereld moeten houden op onze manier uit ego belangen of overlevings drang zoals een dier. Zoals wij het genieten betekenis geven is toch een genieten om het ego te bevredigen. Genieten doen we van het Eeuwige Leven of het echte Leven, van wat het Leven ons schenkt of brengt, van Gods Gedachten, van Zijn Kennis, Zijn Aanwezigheid, van je Zelf vergeten en je Zelf weggeven. We moeten naar Eeuwige vreugde streven, dat is anders dan genieten. Genieten van deze wereld is je hechten aan deze wereld, in plaats van haar los te laten. Maar beschouw het in de juiste contex zodat er geen schuld gevoelens door ontstaan. Geniet van de vreugde die God je schenkt, dat alles volmaakt en liefde ia en geen illusie van een zieke denkgeest.

Het bloed hoort bij de ‘zonde’. Willen wij weer worden wie wij in werkelijkheid zijn het “hemelse wezen” zal het bloed ‘vergoten’ moeten worden, want wij zijn geest zoals God Geest is. Er staat geschreven dat wij Hem zullen aanbidden in waarheid en geest. Dit heeft Jezus ons voorgedaan, wie zijn leven geeft zal het behouden. Jezus vraagt ons niet Zijn extreme voorbeeld te volgen, wel ons leven te geven, door ons zelf te vergeten. Dit heeft alles te maken met het belangeloos leven, zonder ego, door zo te leven in Jezus navolging zullen wij de Majesteit van de onvergankelijke God die wij ingewisseld hebben weer in ons terug vinden.
Het bloed blijft een mysterie, door een verbond met de wereld aan te gaan, hebben we ons ook als het ware met het bloed verbonden.
Wij allen zijn de Mensenzoon als Gods volk, die de band met de wereld en daardoor ook met ook bloed moeten verbreken, we zijn immers geest, zoals God ons geschapen heeft naar Zijn beeld, God is geen gestalte. De bedoeling of Gods Plan is dat wij uit deze illusie wereld weer worden verlost en zo terug keren naar het Eeuwige Leven ons thuis. Voor de meeste Christen is het op deze manier bekekn een ver van mijn bed show denk ik. Want we zouden denken, dat we er teveel voor moeten opgeven en verliezen, terwijl we alleen het echte Leven terug winnen.

Het mysterie van het bloed zou enigszins wel eens iets te maken kunnen hebben met het feit dat Mozes het water van de Nijl in Egypte in bloed veranderde. Het is wetenschappelijk bewezen dat een molecuul zeewater zo goed als dezelfde structuur heeft als een molecuul bloed.
Hoe dit allemaal uitgelegd dient te worden, is voor mij nog een geheim, misschien krijg ik hier nog een keer inzicht in. Het heeft denk ik te maken met het nederdalen van de Geest in de ‘stof’. of van het water (licht) naar bloed (duister) Als de geest zich met de stof identificeert wordt het een ego of afgescheiden deeltje van God.

De Fransman René Quinton ontdekte in 1897 dat zeewater voor 98% identiek is aan bloedplasma. Het enige verschil is dat zeewater een extra molecuul magnesium nodig heeft en bloed een extra molecuul ijzer. De theorie van Quinton was dat zeewater niet gezien moet worden als zout water, maar als een plasma dat bloedeigen is. Hij wist in die tijd al dat cellen de capaciteit hebben om te regenereren, zichzelf te genezen en te zuiveren, mits de omgeving waarin de cellen zich begeven (het bloed) dit mogelijk maakt. De aarde bestaat voor 70% uit water en de meeste dieren en dus ook de mens bestaan ook voor ongeveer 70% uit water. Alle leven komt uit de zee.

Er zou misschien wel eens een link gelegd kunnen worden met het verhaal van Mozes. Het land Egypte mogen wij symbolisch zien als het lichaam van het ego of van de 'zonde'.

Jezus die de band met de wereld en bloed ook verbroken heeft, herstelde het verbond met de Vader, door Eenwording. Zijn les en boodschap was, ons een nieuwe of aloude wijsheid te leren, de mensheid uit de duistere illusie van deze wereld te verlossen, dat wij geen lichaam zijn en het ook geen betekenis heeft maar eerder een blokkade is op onze weg naar God. Juist de illusie dat deze wereld Gods schepping zou zijn is de 'zonde' van afgoderij en het verloochenen van God. Gelukkig voor ons is dat de Heilige Geest als ‘trooster’ onze illusie, onze ‘zonde’ helemaal kan wegnemen, door het tekort aan liefde wat uiteindelijk de ‘zonde’ is weer tot verzoening te brengen. Het ego gebruikt het lichaam om te vernietigen en de Heilige Geest gebruikt het om ons te bevrijden, het is aan ons naar welke stem wij luisteren, kiezen we voor de zegen of voor de vloek ? We horen èèn stem, wie geven we het Woord? Als ik over mijn broeder oordeel of hem veroordeel: is dat een aanval van het ego, of een visie van de Heilige Geest.

Rom. 2,1
Het oordeel dat u over anderen velt, velt u over uzelf, want de dingen die u veroordeelt doet u zelf ook.

Dezelfde woorden kun ik met de visie van de Heilige Geest horen: "Kijk en luister eens goed naar jezelf, wat jij ziet en spreekt, is altijd voor jou zelf bestemd“. De Heilige Geest laat mij zien waar mijn tekort aan liefde of licht is, dit te erkennen en los te laten zal Hij voor de denkgeest van beiden genezing brengen en als geschenk misschien ook fysieke genezing. Dat is de taak van de Heilige Geest als Trooster, Hij geneest.

woensdag 17 februari 2010

KEER NU TERUG NAAR MIJ.

Uit de profeet Joël
2, 12

Zo spreekt God de Heer: 'Keer nu terug tot Mij met heel je hart en begin te vasten, te treuren en te rouwen. Niet je kleren moet je scheuren, maar je hart. Keer terug tot de Heer, jullie God, want Hij is genadig en liefdevol, geduldig en trouw, en tot vergeving bereid.'
Misschien herroept Hij zijn vonnis, komt Hij erop terug en laat Hij toch iets van zijn zegen over, zodat jullie weer graan en wijn kunnen offeren aan de Heer, jullie God.
'Blaas de ramshoorn op de Sion, kondig een vastentijd af en roep op tot een plechtige samenkomst. Breng het volk bijeen, laat heel Israël zich reinigen. Breng de oude mensen tezamen, verzamel de kinderen, ook de kleintjes aan de borst. Laat de bruidegom opstaan van het bruidsbed, laat zijn bruid het slaapvertrek verlaten. Priesters, dienaren van de Heer, hef een smeekbede aan in de tempel, tussen altaar en voorhal: ‘Ach Heer, spaar uw volk, uw eigendom, geef het niet prijs aan spot en hoon van andere volken. Waarom zouden zij mogen schimpen: “En waar is nu hun God?”’
Dan zal de Heer het opnemen voor zijn land en zich ontfermen over zijn volk.

Wonder mooi zijn de Geschriften van de Profeten, mits ze niet gelezen worden als geschiedenis maar puur als een innerlijke boodschap voor onze verlossing. Het Woord van God is voor ons innerlijk, wij moeten het binnen in ons verstaan, daar wij geest zijn en het lichaam niets kan betekenen voor onze verlossing. De tempel voor Zijn Heilige Naam die in ons verblijft is een geestelijke tempel en heeft niets van doen met het stoffelijke lichaam. Keer terug, keer om, het is de boodschap van verlossing en heeft niets te maken met bekeren zoals de kerk het ons geleerd heeft, keer om naar binnen, wij zijn aan de beelden buiten ons gehecht en dienen NU ons naar binnen te keren om aan God te hechten. Dat is wat alle profeten onze innerlijke Stem of het Woord van God ons vertellen als boodschap van God. Het is wat wij al tegen komen in het begin van de Heilige Geschriften. Keer NU terug, het kan niet duidelijker, telkens als je, je het herinnert of leest, keer dan terug, met heel je hart, niet gedeeltelijk maar in alle volheid. Niet een beetje de wereld nog liefhebben maar alleen de Heer lief hebben. Keer terug naar je innerlijke wereld in de uiterlijke wereld kunnen wij de Heer niet vinden en lief hebben. De Heer is de God van de hoogste berg in ons. Door het vasten, waar het reinigen van onze ziel mee bedoeld wordt, en het hart dat besneden wordt door het los te snijden van de gehechtheid aan de wereld kunnen wij werkelijk de Heer ontmoeten. Innerlijk de Heer gevonden te hebben (weder geboorte) op Zijn Heilige berg, zullen wij de vrede vinden die Jezus bedoeld, een vrede die deze wereld niet kent, deze vrede zal de hele wereld bereiken en haar omhelzen, het is een vrede die zonder ego is. Alleen vanuit het innerlijk kan de vrede in de wereld tot stand komen, nooit door iets buiten ons. Dit is Gods boodschap, een boodschap van vergeving, wat het loslaten van de wereld betekent. Jezus leerde het ons: Vergeving is de sleutel van de hemelpoort. Keer om!! Binnen in ons in de stilte is Gods Liefde en Zijn vergeving als een onophoudelijke stroom van genade aanwezig. Onze terugkeer en toewijding aan de Heer zijn de granen en wijn als voedsel voor Hem. Al onze broeders die in onze gedachten zijn of komen en zij die wij ontmoeten, dienen wij bij de Heer te brengen, op deze manier verzamelen wij Gods volk, om naar Zijn Woord van verlossing te luisteren en weer èèn met Hem te worden. Alle oordelen die wij op onze broeders hebben gelegd verdwijnen. Zeggen dat iemand goed of slecht is, in ieder geval vinden we altijd wel iets van iemand, is oordelen, het is de oorzaak van de ’zondeval’, het kennis krijgen van goed en kwaad was het moment dat we gingen oordelen. Met een oordeel over de mens zien wij niet de mens zoals hij in werkelijkheid is, Liefde, zonder enige schuld, zoals God hem geschapen heeft naar Zijn beeld. Wat wij zien is ons oordeel of een gedachte die we over hem hebben. Vòòr het moment van het eten van de verboden vrucht kenden we geen goed of kwaad, alles was èèn.
Het volk of onze broeders verzamelen en het bij God brengen is onze taak, zoals het de taak van Mozes was. Wij kunnen er zeker van zijn dat al onze broeders die wij bij God brengen, in Zijn land zullen zijn en God zich over hen zal ontfermen. De hoon en spot van de andere volken zijn de zonen die geenszins uit God zijn geboren maar zij die uit het zaad van de man zijn geboren, of het volk dat vanuit het ego of eigenbelangen leeft.

Jes. 49, 5
Toen sprak de HEER,
die mij al in de moederschoot
gevormd heeft tot zijn dienaar
om Jakob naar hem terug te brengen,
om Israël rond hem te verzamelen
dat ik aanzien zou genieten bij de HEER
en dat mijn God mijn sterkte zou zijn.

Dit vers op ons Zelf durven te betrekken is geen hoogmoed, het is juist het ontwaken van de Aanwezigheid van Gods Zoon in ons, en het ons bewust worden wat onze werkelijke taak is hier in deze wereld.


Ach Heer, neem Uw volk, (de gehele mensheid ) tot U, omwille van Uw Heilige Naam die het verlost uit deze duistere illusie.

donderdag 11 februari 2010

HET WEERLOZE EN ONSCHULDIGE DIER

Naar aanleiding van een vraag aan Jezus, is dit stukje ontstaan. Het dier als symbool in de Bijbel blijft mij fascineren, althans de diepere betekenis van het begrip dier. Het dier als symbool voor onze eigenbelangen, het lagere, de onwetendheid, is heel centraal en een belangrijk begrip voor ons in de Bijbel. Maar het staat voor meerdere interpretaties als symbool, eigenlijk is het begrip “dier” een heel complex gegeven. Het onschuldige, weerloze wat het dier in zich heeft als wel het egoïstische, zoals het handelen uit eigen belang nl; om te overleven. Het dier in ons is de onwetendheid, de slaaf, het lichaam of gewoon het ego in al haar facetten. Het weerloze van het dier in ons geeft de angst om te moeten lijden en gedood te worden. Door de overlevingsdrang, de angst om gedood te worden kan het dier in ons weer gevaarlijk worden door aan te vallen, wat dus eigenlijk verdediging is. (ook het oordelen is aanvallen) zo heeft het dier twee kanten in zich en is het dualisme in de mens. Het onschuldige weerloze, en de verdediging door aan te vallen om te overleven. Het ego (dier) wat uiteindelijk zeer kwetsbaar is door haar weerloosheid, is dan ook onschuldig. Een onschuldig ego, kan dat? Ik denk van wel daar het ego geen macht van haar zelf heeft. Ze wordt in stand gehouden door de voeding of het brood dat wij haar aanreiken, het oordeel over de wereld en de mens wat wij hebben. Het dier dat met het lichaam, of de mens uit het zaad van de man geboren, geassocieerd wordt, het vergankelijke dus, de buitenkant die inderdaad moet leven om te overleven. Het is dat, waar wij de meeste aandacht aan geven in plaats van aan God. De heftige emotionele pijn van het lijden van een onschuldige dier wat zeer aanwezig is in mij als gedachte, projecteer ik naar buiten. Het is dus een gevolg van het denken afgescheiden te zijn van God, terwijl dit gewoon niet mogelijk is, Zijn Geest is in mij, het is Zijn Levensgeest die zich voor eeuwig met mij heeft verbonden. Het is beiden in ons, de bedreiging omdat we ons weerloos voelen, en een innerlijk "weten" van onschuld dat zich door verdediging moet beschermen tegen onze denkgeest of het ’kwaad’ in de wereld. Het schaap is het onschuldige dier dat naar de slachtbank geleid wordt, de mens dus (ons zelf) die wij veroordelen. De slang is het dier wat ons wil vernietigen en ziek maakt door haar giftige beet, het maakt ons ziek door het oordelen (de beten) Er zijn meerdere interpretaties en begrippen van het dier, het is best complex en zeer omvattend. Het dier als onschuldig en het dier dat zich moet verdedigen door aan te aanvallen, maar het blijft onschuldig omdat het dier (lichaam) een illusie is het ego, het is niets als wij het geen macht geven en toch is het bang van de macht die wij het gegeven hebben.
Het dier is symbool voor onze onschuld het gevoel van onrechtvaardigheid en weerloosheid geeft haar de angst waardoor ze aanvalt. Dit alles ben ik over na gaan denken na een vraag aan Jezus hoe ik moest kijken naar het lijden van het dier in de wereld waar ik maar niet los van kan komen ondanks dat ik weet dat het pijn is die in mij aanwezig is en niets met pijn buiten mij te maken heeft. De gedachte die in mij op kwam, was het antwoord van Jezus, dat het de weerloosheid en de onschuld van het dier in mij is, de angst om te lijden en onschuldig gedood te worden. Hij ‘zei’ relateer het aan de betekenis van het dier in de Bijbel. Hij liet mij weten dat het dier in mij door haar weerloosheid, onrechtvaardigheid en onschuld door deze angst emotioneel zo leed. Ik zie ook altijd het beeld van dieren wat met lijden te maken heeft. Het dier, in mij wat zo weerloos en overgeleverd aan de grillen van de denkgeest is heeft emotionele pijn door haar angst om te lijden en om op gruwelijke manier omgebracht te worden. Ik voel dat het symbool van het dier zo een diepe en veelzijdige betekenis in ons heeft, dat ik daar eindeloos over zou kunnen blijven filosoferen, het gehele “Woord” is ervan doortrokken. Het dier als onschuldig schaap dat naar de slachtbank geleid wordt, de stier die voor het dier als afgod en onze hardnekkigheid staat, de slang die door haar giftige beet ons probeert te vergiftigen (haat), de ezel die onze lasten draagt etc. Het is heel dubbel, haar onschuld, en het gevaar wat zij kan worden. De betekenis van de slang, die ons bijt maakt onze ziel duister door haar giftige beet en als wij naar haar kijken geneest ze ons. De twee Cherubs boven de Ark zijn in werkelijkheid afbeeldingen van een mens met vleugels en een onderlijf van een dier. De betekenis hiervan is dat wij moeten ontstijgen, of opvaren uit het dierlijke in ons, of als een omhulsel wat als kleding afgelegd dient te worden. Het antwoord van Jezus hield ook in dat ik dit zelf moest onderzoeken. Is dit het hele drama dat zich in ons afspeelt, dat wij weerloos moeten ondergaan dat wij schuldeloos gestraft worden en daarom zo lijden? Het is wel wat wat ons geleerd wordt in de bijbel, en als je het met de Geest leest weet je dat het de symbolen zijn van het Woord of beeld die God ons gegeven heeft om ons ervan te verlossen of genezen? Diep in ons is een weten dat wij onschuldig zijn. Dit heeft ook weer alles te maken met het verkeerd interpreteren van de kruisiging van Jezus die als onschuldig lam geofferd werd voor onze 'zonde', want we zijn onschuldig. Jezus is gekruisigd maar niet als straf voor onze 'zonde', de belangrijkste boodschap van de kruisiging was de opstanding. In deze overwegingen verbaasd het mij dat wij diep in ons weten dat we onschuldig zijn, het wordt ons geleerd maar uiteindelijk weten we het dus, dat geeft het conflict en het lijden in ons. Deze gedachten projecteer ik naar buiten vanuit het ego of het dier in mij. We weten het dat we onschuldig zijn maar voelen ons machteloos en weerloos. Deze onschuld is het onrechtvaardige gevoel in ons omtrent de hele wereld en tevens gaat van deze onsculdige wereld weer een bedreiging naar ons uit. Het heeft ook te maken met in het O.T. het dier dat onschuldig voor onze ’zonde' gedood moet worden

Ps 51, 16
U bent de God die mij redt,
bevrijd mij, God, van de dreigende dood,
en ik zal juichen om uw gerechtigheid.
Ontsluit mijn lippen, Heer,
en mijn mond zal uw lof verkondigen.
U wilt van mij geen offerdieren,
in brandoffers schept u geen behagen.

De Profeet Jeremia begreep het Woord van God en ging niet mee met het ego denken van de mens. Het is onze innerlijke angst en geloofsovertuiging die wij naar buiten hebben geprojecteerd, en wat de Heilige Geest weer gebruikt om ons de opstanding te laten begrijpen en dat het lichaam totaal geen betekenis heeft en wij het als kledingstuk moeten afleggen of: als vanuit het dierlijke in ons moeten opvaren. Het is moeilijk deze gevoelens of gedachtes onder woorden te brengen, ik heb niet altijd de juiste woorden hier voor.
Nu weet ik dat het de weerloosheid en onschuld van het dier in mij is, de angst voor het lijden van het dier wat ik constant als een bedreiging voel, en naar buiten projecteer. Gedachtes zijn beelden. Zo zou ik haast medelijden krijgen en gaan houden van het ego. Houd ik daarom zo intens veel van dieren? Is dit verzoening of overwinning? Het accepteren van: dat alles is zoals het is, het is volmaakt en in het hoogste belang van het geheel. Kan hier nog eindeloos over doorgaan, met de Bijbel als leidraad. Wij moeten ontstijgen aan het dier, het lichaam (de kleding) moet worden vernieuwd, we krijgen een stralend geestelijk kleed het heeft allemaal dezelfde boodschap, misschien dan toch niet zo complex maar in vele vormen ons gegeven door het Woord. De mens is onschuldig want haar lichaam heeft geen betekenis het is de illusie, die afgelegd moet worden. Het is in wezen een zinloze reis of illusie, vandaar dat de onschuld moet worden erkent en bevrijdt. Onschuldig worden wij gekruisigd en is Jezus gekruisigt. Onschuld is ook de betekenis van vergeving, en offeren daarom dienen wij de wereld als onschuldig en weerloos te zien. Het dier of de mens, het lichaam of haar kleding is onschuldig, dat is de angst en pijn die wij ervaren van de weerloosheid en de onrechtvaardigheid die wij van binnen voelen en van buiten zien. Nu durf ik wat beter te kijken naar het dierenleed samen met Jezus. Wanneer je van de waarnemingen meer kennis krijgt door er naar te kijken is het makkelijker om mee om te gaan. Het is in mij, daar moet ik de pijnlijke beelden laten veranderen door de Heilige Geest in Kennis, die pijn in vreugde veranderd. Ik zal hier nog heel lang over kunnen filosoferen wat betreft mens en dier. De noodzakelijke vrede tussen mens en dier voor verlossing wordt nu ook een vanzelf sprekend idee. Dit alles heeft voor mij weer een indirect verband met het volgende gebed:

EEN GEBED VAN HELEN SHUCMAN

Mijn lief was mij vreemd.
Want toen Hij kwam kende ik Hem niet en leek Hij slechts mijn vrede te verstoren.
Ik zag de geschenken die Hij meebracht niet en hoorde evenmin Zijn zacht verzoek.
Ik probeerde Hem buiten te sluiten met sloten en sleutels die voor Zijn komst alleen maar weg vielen.
Ik kon niet ontkomen aan de mildheid waarmee Hij naar mij keek.
Onwillig vroeg ik Hem binnen, en keerde me van Hem af.
Maar hij strekte zijn Hand naar mij uit en vroeg me Hem te herinneren.
In mij roerde zich een oude Naam die in goud doorbrak in mijn hoofd.
Het licht omarmde mijn diepe stilte tot Hij het Woord sprak en toen, eindelijk, herkende ik mijn Heer.

Dit lezende begon in mij iets te stromen, een gevoel van herkenning, iets van thuis. Dit was mijn taal, de taal van mijn Thuis, de taal van het “Woord” Dit kon niet anders dan Jezus de “Heer” van het “Woord zijn“. Het Woord de taal in dit gedicht is waar ik zo van houd. Zijn heilige Glorierijke Naam waar in de Bijbel vol ontzag wordt over gesproken. De Heer, mijn Heer, onze Heer.
Als er nog enigszins twijfel aanwezig zou zijn, is die nu helemaal weggenomen, dat de Jezus van de cursus de Jezus van de Bijbel is. Dit gedicht is de taal of het Woord van Thuis. Helen Shucman is de vrouw die de woorden die Jezus haar dicteerde, opschreef.

Het de Heer weer herinneren is de enige belangrijke boodschap in de Bijbel van God, Zijn profeten en Jezus, om daarna Hem allèèn weer lief te hebben.

Dt. 6 12
Zorg er dan voor dat u de HEER niet vergeet, die u uit de slavernij in Egypte heeft bevrijd.

Dt. 8 11
Zorg ervoor dat u Hem niet vergeet , waardoor u zijn geboden, wetten en regels, die ik u vandaag voorhoud, zou veronachtzamen. Wanneer u volop te eten hebt en mooie huizen bouwt om in te wonen,


Dt. 8 19
Maar als u de HEER, uw God, toch vergeet en achter andere goden aan loopt, ze vereert en voor ze neerknielt , dan verzeker ik u heden dat u zult omkomen.

Het herkennen heeft te maken met het vergeten zijn van de Heer, want wie eerlijk is weet dat we Hem zijn vergeten en Hem weer moeten leren herkennen in het land waar we naar zijn ’verbannen' om te sterven of om te komen. Wij zijn hier om Hem weer te herinneren, het is onze taak ons weer helemaal als Zijn Zoon met Hem te verzoenen. Dit was de blijde leer die Jezus ons bracht, dat wij net als Hij, Gods Zoon zijn, allemaal als èèn Geest, de Christus Geest.

Dt. 4 29
Maar zoekt u daar de Heer uw God weer, dan zult u Hem vinden, als u Hem tenminste zoekt met heel uw hart en heel uw ziel. Wanneer dit alles over u gekomen is en u geen uitweg meer ziet, dan zult u ten slotte terugkeren tot de Heer uw God en luisteren naar zijn woord


Ps. 111, 9
Hij heeft zijn volk verlossing gebracht,
voor eeuwig zijn verbond ingesteld.
Heilig en ontzagwekkend is zijn Naam.

woensdag 10 februari 2010

GELUKKIG DIE ZUIVER VAN HART ZIJN

Mt 5, 8
Gelukkig die zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien

Ps 24, 3
Wie mag de berg van de heer bestijgen?
Wie mag op zijn heilige plaats staan?’
Wie zijn handen schoon en zijn hart zuiver houdt,
wie niet tot afgoden bidt
en wie niet zweert bij vreemde goden.

Zij die belangeloos kunnen leven, of trachten het ego aan de kant te zetten, zullen de Berg van de Heer kunnen bestijgen, en op Zijn Heilige plaats staan. Het is de innerlijke Berg, de Sion waarop Jeruzalem gebouwd is die op deze manier bereikt wordt. Het is de Heilige plaats die bereikt moet worden En de plaats die bereikt wordt die bedoeld wordt met “die dag” Die dag is de werkelijke betekenis van deze “plaats” in het Hebreeuws van de Bijbel, de eenwording of verlossing. Door voortdurend deze Berg te beklimmen of als een pelgrim op weg te zijn naar deze Berg zullen wij thuis komen en èèn worden met de Vader. Deze Berg bestijgen kunnen wij alleen als deze wereld wordt losgelaten of ons zelf al de oordelen vergeven die wij op haar gelegd hebben. Zonder enig oordeel op haar zullen wij Gods wereld gaan aanschouwen, en zal de sluier van de duistere illusie die voor haar hangt opgetrokken worden. Deze sluier wordt veroorzaakt door het oordelen of zij goed of slecht is en daardoor haar afgoden aanbidden. De wereld is onschuldig het zijn onze oordelen die haar schuldig verklaren en haar aanklaagt Bij God. Dit is het werk van het ego, de aanklager die deze wereld niet wil loslaten. Zolang wij oordelen zijn wij niet in de èènheid, het is dualiteit, we kunnen ook zeggen dat we niet èènvoudig zijn en het belemmert ons Zijn Heilige Berg te beklimmen.

Ps 37
De mond van de rechtvaardige spreekt wijsheid.
Leg je leven in de handen van de Heer,
vertrouw op Hem, Hij zal dit voor je doen:
het recht zal dagen als het morgenlicht,
de gerechtigheid stralen als de middagzon.

Zuiveren is vergeving: het vergeven van die ene gedachte aan schuld die ons afgescheiden houdt van de liefde van God.

zondag 7 februari 2010

VAAR NAAR DIEP WATER

Lucas 5,4

Jezus zei tegen Simon: ‘Vaar naar diep water
en gooi jullie netten uit om vis te vangen.’
Simon antwoordde: ‘Meester, de hele nacht
hebben we ons ingespannen en niets gevangen.
Maar als U het zegt, zal ik de netten uitwerpen.’
En toen ze dat gedaan hadden,
zwom er zo’n enorme school vissen in de netten
dat die dreigden te scheuren.

Een mens zal diep in zichzelf moeten gaan, of symbolisch: diep water dienen op te zoeken. Het oppervlakkige leven wat wij leiden door alleen onze voedsel bronnen buiten ons te zoeken is niet de het goede en voldoende voedsel om de èènheid met de Vader te bereiken. Dit is wel wat het ego ons wil laten doen geloven. Het voedsel, de vis uit het water, is de genadestroom die wij ontvangen door het diepe water op te zoeken.
Dit laat Jezus ons weten door al zijn verhalen en parabelen.
Wanneer Jezus het zegt is dit waarheid, en luisteren wij naar zijn Stem zal er voldoeode voedsel zijn om aan aan ieder uit te delen om samen met de Vader aan tafel te kunnen communiceren en zodoende èèn met Hem te zijn.

zaterdag 6 februari 2010

OP DIE DAG HOREN DE DOVEN EN ZIEN DE BLINDEN

Jes. 29,
Nog een korte tijd, en de Libanon verandert in een boomgaard,
en die boomgaard wordt gelijkgesteld met een woud.
Op die dag horen de doven de woorden die uit een boek worden voorgelezen, en zien de blinden,
want hun ogen zijn bevrijd van duisternis en donker.
De onderdrukten vinden hun vreugde in de Heer. De armsten onder de mensen juichen voor de Heilige van Israël.


Wie dit letterlijk of met het verstand leest, zijn ogen zijn nog niet bevrijd van duisternis en donker. Het donker en het duister zijn de illusie waarin wij leven: “het dodenrijk”. waar wij in zijn afgedaald om te sterven. Want we hebben van de vrucht gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad. We werden gewaarschuwd door God, we ‘waren’ nog eeuwig, maar door van de verboden vrucht te eten moesten we het sterven ondergaan, en dat is in deze onderwereld, in die zin dat deze wereld een wereld onder de hemel is waar wij in plaats van God de beelden vereren. Dit is dan de wereld waar wij blind en doof zijn.

Gen. 2,16
Je mag van alle bomen in de tuin overvloedig eten, maar van de boom van de kennis van goed en kwaad mag je niet eten, want op de dag dat je daarvan eet, zul je sterven.

In het Hebreeuws is de betekenis van: “die dag” een PLAATS, een innerlijke plaats, waarheen wij dienen te gaan. Als wij de geschriften vervuld hebben zijn wij op die plaats aangekomen waar wij verlost worden, en èènworden met de Vader, we zijn thuis, dat is de betekenis van ”die dag” een plaats. In deze wereld zijn wij nog allen doof en blind, kreupel en ziek we zijn hier als levende doden, we leven hier niet het echte leven, maar bevinden ons nog in de droom, waaruit we nog niet zijn ontwaakt.

Jes. 51,9
Ontwaak, ontwaak, arm van de HEER,
en bekleed u met kracht!
Ontwaak als in de dagen van weleer,
als in lang vervlogen tijden.

Arm van de Heer is dat niet het Heilige volk, Gods Zoon of Zijn dienaar? Die moet ontwaken, is Hij het niet die in ons aanwezig is en die wij dienen te laten opstaan of ontwaken, om Zich de Heer weer te herinneren, zoals voor het eten van de verboden vruchten in lang vervlogen tijden? Zo laat ik mijn denken een beetje mijmeren over de Geschriften.

Het “horen” in het Hebreeuws heeft een andere betekenis als die wij er aan gegeven hebben, het horen in het Hebreeuws betekent: “begrijpen” of “verstaan’” het horen heeft in de Bijbel niets te maken met geluid. Het horen van Gods Stem is een begrijpen van Zijn aanwezigheid. Gods Stem horen is een innerlijke ervaring begrijpen, als boodschap die wij dienen te verstaan. Daarom is Gods Stem altijd in de stilte! Wanneer “die dag” is aangebroken, of die "plaats" bereikt is , zijn wij aangekomen op de plaats van èènwording, de doden zullen opstaan, de doven gaan horen de blinden gaan zien, de kreupelen lopen en de zieken zijn genezen..

Dan hebben wij het volbracht en zijn de geschriften vervuld. Dat “die dag “een plaats” is waar wij naar toe moeten gaan wordt ons op symbolische wijze duidelijk gemaakt, doordat wij als pelgrims de berg op trekken. Deze plaats is Gods Heilige Berg in ons, het is het hoogste wat wij kunnen bereiken de èènwording ons thuis, de Sion.

Jes 29,3
Dan zullen liederen bij u weerklinken
als in de nacht van het heilige feest;
er zal vreugde heersen in uw hart,
zoals bij hen die onder fluitspel
optrekken naar de berg van de heer,
de rots van Israël.

Ps. 40,7
Offers en gaven verlangt u niet,
brand- en reinigingsoffers vraagt u niet.
Nee, u hebt mijn oren voor u geopend.

Wanneer wij begrepen hebben dat God dit alles niet verlangt heeft Hij onze oren voor Hem geopend, wij hebben het verstaan, Zijn boodschap is ontvangen.


Mt. 11,5
Blinde zien weer en kreupelen lopen, melaatesen worden rein en doven horen, doden staan op en armen worden de goede boodschap verkondigd.

Dit is wanneer “die dag” is aangebroken in de mens, door de Messias in ons aanwezig, als wij die laten opstaan door Gods Woord te “verstaan“. zijn wij en onze wereld ontwaakt , levend geworden, we zien en horen weer zoals weleer!

Jes. 42,19
Is er iemand zo blind als mijn dienaar,
zo doof als de bode die ik zend?
Is er iemand zo blind als dit gestrafte volk,
blind als de dienaar van de HEER? Het ziet veel, maar onthoudt niets,
het heeft zijn oren open, maar hoort niets

Zijn wij niet allemaal samen “de dienaar”?

Jer. 5,21
Luister toch, dwaas en onverstandig volk,
dat ogen heeft, maar niet ziet,
en oren heeft, maar niet hoort.

Al deze citaten zijn toch wonderlijk mooi en moeten ons toch het inzicht geven hoe het met ons is gesteld. De boodschap van God in de Bijbel zou nu toch duidelijk kunnen zijn, dat wij nog steeds niet zijn ontwaakt, onze oren en ogen nog niet zijn geopend, onze geestelijke ogen en oren wel te verstaan, want wij zijn geest geschapen naar Zijn beeld en God is Geest.
Wat wij zien, zijn onze eigen gemaakte beelden, een illusie. De Stem van God kunnen wij niet horen met de betekenis die wij eraan gegeven hebben, het is een ervaren van Zijn Aanwezigheid, Zijn Stem die ons Liefde, Vreugde en Geluk verkondigd. De ervaringen, die gevoelens en emoties meebrengen zijn de Stem van God die wij dienen te verstaan of te begrijpen (horen) Alles wat wij waarnemen ‘zien’ heeft een boodschap om het wezenlijke te openbaren of zoals Jezus zegt: “De waarheid zal u vrij maken”

Mt.15,13
Want het hart van dit volk is afgestompt,
hun oren zijn doof
en hun ogen houden zij gesloten.
Met hun ogen willen ze niets zien,
met hun oren niets horen,
met hun hart niets begrijpen.
Want anders zouden ze tot inkeer komen
en zou ik hen genezen.”

Al deze citaten en verzen duiden op een blindheid, doofheid die een diepere betekenis hebben dan wij er aan gegeven hebben. Het heeft te maken met een geestelijk horen en zien, een horen en zien dat niets met onze oren en ogen te makken heeft.
Gods Stem is een stille Stem, een innerlijke ervaring die een boodschap heeft.
De armsten zijn niet de armen zoals wij het begrijpen maar zij hebben een arme geest, een geest die arm is van het ego, een geest die niet bezet of bezeten is van het ego.
Wanneer iemand een emotioneel gevoel of ervaring heeft door een gebeuren in de wereld of zijn directe omgeving is “dat” wat bereikt moest worden, een ervaring die de Stem van God is, een boodschap die begrepen dient te worden en heeft weer te maken met het kijken naar wat voor je is zodat het zich kan openbare en het voorbeeld van de slang van Mozes. Het werd voor mij duidelijk dat Gods Stem niets te maken heeft met woorden of geluid maar enkel met het begrijpen van wat we waarnemen, een innerlijk proces. We moeten omkeren zegt de Bijbel, niet buiten ons kijken wat er aan de hand is maar wat het binnen in ons te vertellen heeft.
De ervaring (gevoelens)die de waarneming van de wereld ons brengt waar dus naar geluisterd en gekeken dient te worden, dat zijn de oren die horen en de ogen die zien volgens de Bijbel. De ervaring is de vreugdebode.

Jes. 40,9
Beklim een hoge berg, vreugdebode Sion,
verhef je stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem,
verhef je stem, vrees niet.
Zeg tegen de steden van Juda: ‘Ziehier jullie God!’

Wat heeft deze wereld of Gods Stem ons te vertellen? Is het niet de vergeving, die op haar gelegd dient te worden, die de verzoening en haar verlossing brengt? Haar te ontvangen zoals de bruidegom haar bruid? Ik denk dat, dat de Stem van God is die wij dienen te begrijpen of te verstaan. (horen)

Christus is mijn ogen vandaag, en Hij is de oren die vandaag luisteren naar de Stem namens God. Vader, ik kom tot U door Hem die Uw Zoon en tevens mijn ware Zelf is. Amen