HET WEERLOZE EN ONSCHULDIGE DIER

Naar aanleiding van een vraag aan Jezus, is dit stukje ontstaan. Het dier als symbool in de Bijbel blijft mij fascineren, althans de diepere betekenis van het begrip dier. Het dier als symbool voor onze eigenbelangen, het lagere, de onwetendheid, is heel centraal en een belangrijk begrip voor ons in de Bijbel. Maar het staat voor meerdere interpretaties als symbool, eigenlijk is het begrip “dier” een heel complex gegeven. Het onschuldige, weerloze wat het dier in zich heeft als wel het egoïstische, zoals het handelen uit eigen belang nl; om te overleven. Het dier in ons is de onwetendheid, de slaaf, het lichaam of gewoon het ego in al haar facetten. Het weerloze van het dier in ons geeft de angst om te moeten lijden en gedood te worden. Door de overlevingsdrang, de angst om gedood te worden kan het dier in ons weer gevaarlijk worden door aan te vallen, wat dus eigenlijk verdediging is. (ook het oordelen is aanvallen) zo heeft het dier twee kanten in zich en is het dualisme in de mens. Het onschuldige weerloze, en de verdediging door aan te vallen om te overleven. Het ego (dier) wat uiteindelijk zeer kwetsbaar is door haar weerloosheid, is dan ook onschuldig. Een onschuldig ego, kan dat? Ik denk van wel daar het ego geen macht van haar zelf heeft. Ze wordt in stand gehouden door de voeding of het brood dat wij haar aanreiken, het oordeel over de wereld en de mens wat wij hebben. Het dier dat met het lichaam, of de mens uit het zaad van de man geboren, geassocieerd wordt, het vergankelijke dus, de buitenkant die inderdaad moet leven om te overleven. Het is dat, waar wij de meeste aandacht aan geven in plaats van aan God. De heftige emotionele pijn van het lijden van een onschuldige dier wat zeer aanwezig is in mij als gedachte, projecteer ik naar buiten. Het is dus een gevolg van het denken afgescheiden te zijn van God, terwijl dit gewoon niet mogelijk is, Zijn Geest is in mij, het is Zijn Levensgeest die zich voor eeuwig met mij heeft verbonden. Het is beiden in ons, de bedreiging omdat we ons weerloos voelen, en een innerlijk "weten" van onschuld dat zich door verdediging moet beschermen tegen onze denkgeest of het ’kwaad’ in de wereld. Het schaap is het onschuldige dier dat naar de slachtbank geleid wordt, de mens dus (ons zelf) die wij veroordelen. De slang is het dier wat ons wil vernietigen en ziek maakt door haar giftige beet, het maakt ons ziek door het oordelen (de beten) Er zijn meerdere interpretaties en begrippen van het dier, het is best complex en zeer omvattend. Het dier als onschuldig en het dier dat zich moet verdedigen door aan te aanvallen, maar het blijft onschuldig omdat het dier (lichaam) een illusie is het ego, het is niets als wij het geen macht geven en toch is het bang van de macht die wij het gegeven hebben.
Het dier is symbool voor onze onschuld het gevoel van onrechtvaardigheid en weerloosheid geeft haar de angst waardoor ze aanvalt. Dit alles ben ik over na gaan denken na een vraag aan Jezus hoe ik moest kijken naar het lijden van het dier in de wereld waar ik maar niet los van kan komen ondanks dat ik weet dat het pijn is die in mij aanwezig is en niets met pijn buiten mij te maken heeft. De gedachte die in mij op kwam, was het antwoord van Jezus, dat het de weerloosheid en de onschuld van het dier in mij is, de angst om te lijden en onschuldig gedood te worden. Hij ‘zei’ relateer het aan de betekenis van het dier in de Bijbel. Hij liet mij weten dat het dier in mij door haar weerloosheid, onrechtvaardigheid en onschuld door deze angst emotioneel zo leed. Ik zie ook altijd het beeld van dieren wat met lijden te maken heeft. Het dier, in mij wat zo weerloos en overgeleverd aan de grillen van de denkgeest is heeft emotionele pijn door haar angst om te lijden en om op gruwelijke manier omgebracht te worden. Ik voel dat het symbool van het dier zo een diepe en veelzijdige betekenis in ons heeft, dat ik daar eindeloos over zou kunnen blijven filosoferen, het gehele “Woord” is ervan doortrokken. Het dier als onschuldig schaap dat naar de slachtbank geleid wordt, de stier die voor het dier als afgod en onze hardnekkigheid staat, de slang die door haar giftige beet ons probeert te vergiftigen (haat), de ezel die onze lasten draagt etc. Het is heel dubbel, haar onschuld, en het gevaar wat zij kan worden. De betekenis van de slang, die ons bijt maakt onze ziel duister door haar giftige beet en als wij naar haar kijken geneest ze ons. De twee Cherubs boven de Ark zijn in werkelijkheid afbeeldingen van een mens met vleugels en een onderlijf van een dier. De betekenis hiervan is dat wij moeten ontstijgen, of opvaren uit het dierlijke in ons, of als een omhulsel wat als kleding afgelegd dient te worden. Het antwoord van Jezus hield ook in dat ik dit zelf moest onderzoeken. Is dit het hele drama dat zich in ons afspeelt, dat wij weerloos moeten ondergaan dat wij schuldeloos gestraft worden en daarom zo lijden? Het is wel wat wat ons geleerd wordt in de bijbel, en als je het met de Geest leest weet je dat het de symbolen zijn van het Woord of beeld die God ons gegeven heeft om ons ervan te verlossen of genezen? Diep in ons is een weten dat wij onschuldig zijn. Dit heeft ook weer alles te maken met het verkeerd interpreteren van de kruisiging van Jezus die als onschuldig lam geofferd werd voor onze 'zonde', want we zijn onschuldig. Jezus is gekruisigd maar niet als straf voor onze 'zonde', de belangrijkste boodschap van de kruisiging was de opstanding. In deze overwegingen verbaasd het mij dat wij diep in ons weten dat we onschuldig zijn, het wordt ons geleerd maar uiteindelijk weten we het dus, dat geeft het conflict en het lijden in ons. Deze gedachten projecteer ik naar buiten vanuit het ego of het dier in mij. We weten het dat we onschuldig zijn maar voelen ons machteloos en weerloos. Deze onschuld is het onrechtvaardige gevoel in ons omtrent de hele wereld en tevens gaat van deze onsculdige wereld weer een bedreiging naar ons uit. Het heeft ook te maken met in het O.T. het dier dat onschuldig voor onze ’zonde' gedood moet worden

Ps 51, 16
U bent de God die mij redt,
bevrijd mij, God, van de dreigende dood,
en ik zal juichen om uw gerechtigheid.
Ontsluit mijn lippen, Heer,
en mijn mond zal uw lof verkondigen.
U wilt van mij geen offerdieren,
in brandoffers schept u geen behagen.

De Profeet Jeremia begreep het Woord van God en ging niet mee met het ego denken van de mens. Het is onze innerlijke angst en geloofsovertuiging die wij naar buiten hebben geprojecteerd, en wat de Heilige Geest weer gebruikt om ons de opstanding te laten begrijpen en dat het lichaam totaal geen betekenis heeft en wij het als kledingstuk moeten afleggen of: als vanuit het dierlijke in ons moeten opvaren. Het is moeilijk deze gevoelens of gedachtes onder woorden te brengen, ik heb niet altijd de juiste woorden hier voor.
Nu weet ik dat het de weerloosheid en onschuld van het dier in mij is, de angst voor het lijden van het dier wat ik constant als een bedreiging voel, en naar buiten projecteer. Gedachtes zijn beelden. Zo zou ik haast medelijden krijgen en gaan houden van het ego. Houd ik daarom zo intens veel van dieren? Is dit verzoening of overwinning? Het accepteren van: dat alles is zoals het is, het is volmaakt en in het hoogste belang van het geheel. Kan hier nog eindeloos over doorgaan, met de Bijbel als leidraad. Wij moeten ontstijgen aan het dier, het lichaam (de kleding) moet worden vernieuwd, we krijgen een stralend geestelijk kleed het heeft allemaal dezelfde boodschap, misschien dan toch niet zo complex maar in vele vormen ons gegeven door het Woord. De mens is onschuldig want haar lichaam heeft geen betekenis het is de illusie, die afgelegd moet worden. Het is in wezen een zinloze reis of illusie, vandaar dat de onschuld moet worden erkent en bevrijdt. Onschuldig worden wij gekruisigd en is Jezus gekruisigt. Onschuld is ook de betekenis van vergeving, en offeren daarom dienen wij de wereld als onschuldig en weerloos te zien. Het dier of de mens, het lichaam of haar kleding is onschuldig, dat is de angst en pijn die wij ervaren van de weerloosheid en de onrechtvaardigheid die wij van binnen voelen en van buiten zien. Nu durf ik wat beter te kijken naar het dierenleed samen met Jezus. Wanneer je van de waarnemingen meer kennis krijgt door er naar te kijken is het makkelijker om mee om te gaan. Het is in mij, daar moet ik de pijnlijke beelden laten veranderen door de Heilige Geest in Kennis, die pijn in vreugde veranderd. Ik zal hier nog heel lang over kunnen filosoferen wat betreft mens en dier. De noodzakelijke vrede tussen mens en dier voor verlossing wordt nu ook een vanzelf sprekend idee. Dit alles heeft voor mij weer een indirect verband met het volgende gebed:

EEN GEBED VAN HELEN SHUCMAN

Mijn lief was mij vreemd.
Want toen Hij kwam kende ik Hem niet en leek Hij slechts mijn vrede te verstoren.
Ik zag de geschenken die Hij meebracht niet en hoorde evenmin Zijn zacht verzoek.
Ik probeerde Hem buiten te sluiten met sloten en sleutels die voor Zijn komst alleen maar weg vielen.
Ik kon niet ontkomen aan de mildheid waarmee Hij naar mij keek.
Onwillig vroeg ik Hem binnen, en keerde me van Hem af.
Maar hij strekte zijn Hand naar mij uit en vroeg me Hem te herinneren.
In mij roerde zich een oude Naam die in goud doorbrak in mijn hoofd.
Het licht omarmde mijn diepe stilte tot Hij het Woord sprak en toen, eindelijk, herkende ik mijn Heer.

Dit lezende begon in mij iets te stromen, een gevoel van herkenning, iets van thuis. Dit was mijn taal, de taal van mijn Thuis, de taal van het “Woord” Dit kon niet anders dan Jezus de “Heer” van het “Woord zijn“. Het Woord de taal in dit gedicht is waar ik zo van houd. Zijn heilige Glorierijke Naam waar in de Bijbel vol ontzag wordt over gesproken. De Heer, mijn Heer, onze Heer.
Als er nog enigszins twijfel aanwezig zou zijn, is die nu helemaal weggenomen, dat de Jezus van de cursus de Jezus van de Bijbel is. Dit gedicht is de taal of het Woord van Thuis. Helen Shucman is de vrouw die de woorden die Jezus haar dicteerde, opschreef.

Het de Heer weer herinneren is de enige belangrijke boodschap in de Bijbel van God, Zijn profeten en Jezus, om daarna Hem allèèn weer lief te hebben.

Dt. 6 12
Zorg er dan voor dat u de HEER niet vergeet, die u uit de slavernij in Egypte heeft bevrijd.

Dt. 8 11
Zorg ervoor dat u Hem niet vergeet , waardoor u zijn geboden, wetten en regels, die ik u vandaag voorhoud, zou veronachtzamen. Wanneer u volop te eten hebt en mooie huizen bouwt om in te wonen,


Dt. 8 19
Maar als u de HEER, uw God, toch vergeet en achter andere goden aan loopt, ze vereert en voor ze neerknielt , dan verzeker ik u heden dat u zult omkomen.

Het herkennen heeft te maken met het vergeten zijn van de Heer, want wie eerlijk is weet dat we Hem zijn vergeten en Hem weer moeten leren herkennen in het land waar we naar zijn ’verbannen' om te sterven of om te komen. Wij zijn hier om Hem weer te herinneren, het is onze taak ons weer helemaal als Zijn Zoon met Hem te verzoenen. Dit was de blijde leer die Jezus ons bracht, dat wij net als Hij, Gods Zoon zijn, allemaal als èèn Geest, de Christus Geest.

Dt. 4 29
Maar zoekt u daar de Heer uw God weer, dan zult u Hem vinden, als u Hem tenminste zoekt met heel uw hart en heel uw ziel. Wanneer dit alles over u gekomen is en u geen uitweg meer ziet, dan zult u ten slotte terugkeren tot de Heer uw God en luisteren naar zijn woord


Ps. 111, 9
Hij heeft zijn volk verlossing gebracht,
voor eeuwig zijn verbond ingesteld.
Heilig en ontzagwekkend is zijn Naam.