GIJ ZULT DE HEER UW GOD BEMINNEN, DAN ZULT GIJ LEVEN

Lucas 10, 25-37

In die tijd trad een wetgeleerde naar voren
om Jezus op de proef te stellen.
Hij zeide:
“Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?”
Jezus sprak tot hem:
“Wat staat er geschreven in de wet?
Wat leest ge daar?”
Hij gaf ten antwoord:
“Gij zult de Heer uw God beminnen
met geheel uw hart en met geheel uw ziel;
met al uw krachten en geheel uw verstand;
en uw naaste gelijk uzelf.”
Jezus zei: “Uw antwoord is juist, doe dat en ge zult leven.”


Onze verlossing is het Leven, of het Eeuwige Leven.
Leven heeft in de Bijbel een diepere betekenis als wij gewend zijn te denken.
We leven hier in deze wereld een leven wat je een dood leven zou kunnen noemen. (vanuit het ego) Het ontbreken van Goddelijk bewustzijn is als het ware het ‘dood’ zijn. Het geestelijke voedsel wat het belangrijkste is om te Leven, onze bron van voedsel is opgedroogd. Het is een daling van de ene staat van Goddelijk bewustzijn naar een lagere staat. In de hogere staat van Goddelijk bewustzijn, zijn wij niet meer aan de dood onderhevig, we zijn daar ontwaakt uit het visioen of de illusie.
Het staat in de wet geschreven zegt Jezus hoe wij in deze staat van Goddelijk bewustzijn of het Leven weer kunnen terug keren; “door alleen de Heer uw God lief te hebben met geheel uw hart, geheel uw verstand, geheel uw ziel en met al uw krachten“. tot drie keer toe staat er ook het woord; "geheel" bij, dus met de nadruk op geheel, niet gedeeltelijk, maar geheel, wat gelijk staat aan allèèn de Heer beminnen. Doen wij dat werkelijk, de Heer allèèn geheel dienen en beminnen? Onze gedachten zijn te vaak afgeleid door de wereld waarvoor ze ook gemaakt is. Wanneer wij God allèèn, geheel lief hebben, zult ge Leven zegt Jezus. We kunnen denken we leven toch al, maar het heeft dus een diepere betekenis. Jezus zegt ons dat degenen die allèèn God geheel liefhebben zullen Leven en niet die Heer, Heer tegen Hem zeggen. Jezus bedoelde hier mee, Ik ben het niet die gij, allèèn lief moet hebben, Ik ben het die jullie deze boodschap komt brengen, om allèèn Zijn wil te doen. Het gaat erom dat wij ons bewust zijn dat wij Gods Zoon zijn, dat wij dit weten als waarheid en het als zodanig aannemen. Wij zijn zoals Jezus, die ons is voorgegaan in de opstanding, ook Gods Zoon.

Mt. 7-21
Niet iedereen die “Heer, Heer” tegen mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader.


Jezus kende God en het O. T. Hij wist wat nodig was, niet God lief hebben boven alles, maar Hem allèèn lief hebben om te kunnen Leven. Onze liefde die wij kennen is liefde om te overleven of liefde uit eigenbelang. Dit klinkt afschuwelijk en er zal hier zeker weerstand geboden worden. De strijd wordt weer aangegaan maar dat is dan de hardnekkigheid van het ego. Waarom zouden wij anders voorkeuren hebben in liefde, of beter gezegd in beelden. Het een vinden we mooier of liever als het andere. Dit is het ego, wat niet onvoorwaardelijk kan liefhebben, alleen waar het iets mee heeft en waar het beter van kan worden. Wij moeten leren ons weer te verbinden met het Goddelijke bewustzijn en de verbondenheid of gehechtheid aan de wereld of ego verbreken. Ons denken is ziek, dat is ook de betekenis van het ziek zijn in de Bijbel. De gezindheid of het gemoed is ons denken. Wanneer wij met het hoofd of verstand denken zit het denken of ons gemoed te hoog, en dan verkeren wij in een staat ven hoogmoed, wat daar van is afgeleid. Nederig zijn is nederdalen naar het hart, daar moeten wij mee denken. Het hart is ook een zintuig wat kan denken, dat is al bewezen.

Rom. 12-2
U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.

Het is ons denken dat vernieuwd moet worden, het is nog altijd het denken wat niet overeenstemt met het denken van God. Het is ook de boodschap dat God tegen Mozes zegt, dat wij de gewoonten van het andere volk niet mogen overnemen, nl. afgoden aanbidden, dat doen we wanneer we ons aanpassen aan de wereld. Het andere volk is het volk dat vanuit het ego leeft, het volk dat in een staat van een lager bewustzijn verkeert en dus symbolisch dood is. Het lager bewustzijn wordt gesymboliseerd met het vreemde of ander land, of de onderwereld. Als je de gewoonten van het andere volk niet aanneemt ben je voor hen een vreemde, letterlijk en figuurlijk.

Vaak hoor ik mijn kinderen en ook mensen die God niet kennen, denken en zeggen dat ik niet goed of normaal bezig zou zijn, ze begrijpen het niet, je moet genieten zeggen ze dan. Het bij God zijn is genieten. Gelukkig is de mens die thuis is in het huis van de Vader. ( Het Zelf)

Ps. 84-5
Gelukkig de mens die in uw huis woont:
zonder ophouden kan hij U prijzen.
Gelukkig de mens die zijn kracht vindt bij U:
hij droomt van opgaan naar U;
en trekt hij dan door een dorre vallei,
dan wordt ze een groene oase
met lenteregens gezegend.

Dat het Woord in de Geestelijke wereld, een andere betekenis heeft als in onze wereld, is zo langzamerhand wel bekend. De Bijbel heeft haar eigen taal en eigen woordenschat.
Het mooie is dat mijn denken bevestigd werd door een boek wat ik las wat uit gaat van het oorspronkelijk Joodse Gedachtegoed en de betekenis van het Hebreeuwse woord. Ik zal hier een stukje uit overnemen, ik wil het u niet onthouden.

Uit; “Het leven van Jezus”

Alle zieken komen immers tot Jezus. Laten we het daarom eens nader bekijken.
Doof: In het Hebreeuws is dat "chesesh", waarbij het niet gaat over het fysieke doof zijn maar om het stil maken, het verzwijgen, het voor zich houden van dingen. De dove heeft iets verheimelijkends in zich, de dingen dringen niet tot hem door. Zo zien we dat mensen doof zijn voor allerlei opvattingen, etc.
In het Nederlands kennen wij het begrip ’verdoven’ en dat is ook precies wat er gebeurt.
Blind : In het Hebreeuws luidt het woord: "iwer" het woord heeft verwantschap met de woorden: huid en vel. Het woord wordt in de Bijbel voor de eerste keer gebruikt nadat de mens door toedoen van de slang de vrucht van de boom der kennis tot zich heeft genomen. Hij merkt dan dat hij naakt is en hij schaamt zich. Vanaf dat moment is zijn uiterlijk niet meer hetzelfde als zijn innerlijk, er is een breuk in zijn eenheid gekomen. Er wordt gezegd dat de mens voorheen omhuld werd met licht. Als God dan door de mens wordt geattendeerd op diens naaktheid geeft Hij hem een hemd om die naaktheid te bedekken, een omhulling van huid en vel. De huid verbergt het innerlijke, het verborgene, het wezen van de mens en zo wordt de mens met uiterlijke tijdelijke blindheid geconfronteerd.
Bezetenheid: In het uiterlijke kan men zich op verschillende verschijningsvormen van bezetenheid wel op enigerlei wijze voorstellen. In medisch opzicht kunnen psychiaters en artsen ons daar wel het een en ander over vertellen. Het gaat ons nu echter om het woord in het innerlijke, de bron van de fenomenen die zich in de taal aandienen. God schiep op de zesde dag de mens, Adam waarmee Hij het hoogtepunt van Zijn schepping bereikt werd. God heeft nu iets gemaakt dat werkelijk gelijkwaardig aan Hem is; dit schepsel zou zich dus zonder meer van Hem kunnen bevrijden om dan zelf de wereld te regeren en God daarbij uit te schakelen. Dit schepsel wat zich van God heeft afgescheiden kan nu de mens met zijn wereld bezet houden en men spreekt dan van dat iemand bezeten is. ( Het is dus gewoon iemand die zich door het ego heeft laten bezetten, of zich ermee verbonden heeft)
Stomme : In het Hebreeuws, is het "ilem", zo iemand kan zwijgen omdat hij niet wil spreken, maar ook omdat hij de woorden niet kan vinden. Zacharias werd door de engel met stomheid geslagen.
Verlamdheid: Fysiek kunnen wij het ons wel voorstellen, in het wezenlijke gaat het om een eindigen van de weg, men kan niet meer vooruit komen. Het Hebreeuws biedt een dieper inzicht n het wezen van de lamme. Het woord hiervoor is in het Hebreeuws: "Piseach", zo geschreven als het woord Pesach,(Pasen) dat ook “overspringen” betekent” Bij Pesach is de weg naar de dood, die toch binnen het causale de natuurlijke weg zou moeten zijn, gestopt: er wordt over de dood heen gesprongen en na die gebeurtenis gaat de weg op een nieuwe manier voort.
De lamme bemerkt dus in zichzelf, in zijn wezen, dat het niet meer verder gaat zoals het tot nu toe is gegaan.
Is deze woordspeling en de ware betekenis van het Woord geen schitterend ontzagwekkend wonder? Daarom is de kennis van het juiste begrip van het Woord zo belangrijk om de boodschap van het Woord of de Bijbel te verstaan.