VANDAAG HEB IK DE SMAAD VAN EGYPTE VAN U AFGWENTELD

Joz. 5,15
Toen de koningen van de Amorieten ten westen van de Jordaan, en de koningen van de Kanaänieten in de kuststreek hoorden dat de heer de Jordaan voor de Israëlieten had drooggelegd totdat zij naar de overkant getrokken waren, schrokken zij; zij hadden geen moed meer om nog tegen de Israëlieten te vechten.
In die tijd sprak de heer tot Jozua: ‘U moet stenen messen maken om de Israëlieten opnieuw, voor de tweede keer, te besnijden Jozua liet dus stenen messen maken en besneed de Israëlieten bij de Voorhuidenheuvel. De reden waarom Jozua hen besneed, was deze: alle strijdbare mannen die uit Egypte waren getrokken, waren tijdens de tocht uit Egypte onderweg in de woestijn gestorven. Bij het vertrek uit Egypte was heel het volk wel besneden, maar allen die onderweg in de woestijn waren geboren, waren niet besneden. Veertig jaar lang immers hadden de Israëlieten in de woestijn gezworven, totdat niemand meer in leven was van al de strijdbare mannen die uit Egypte waren getrokken en die niet naar de stem van de heer hadden geluisterd. De heer had gezworen dat deze mannen niet het land dat overvloeit van melk en honing zouden zien dat Hij aan hun vaderen onder ede had beloofd. De heer had hun zonen in hun plaats gesteld en deze zonen liet Jozua nu besnijden; zij waren nog onbesneden, omdat men ze onderweg niet besneden had. Nadat alle mannen besneden waren, bleven zij in het kamp tot zij waren genezen. En de heer sprak tot Jozua: ‘Vandaag heb Ik de smaad van Egypte van u afgewenteld.’ Daarom heet die plaats Gilgal, tot op de dag van vandaag. Terwijl de Israëlieten in Gilgal gelegerd waren, vierden zij Pasen op de veertiende dag van de maand, in de avond, in de vlakte van Jericho


GILGAL - AF-WENTELEN

Bijbel spreekt hier over het volk dat opnieuw besneden moet worden in Gilgal. Gods volk hoort besneden te zijn eer zij het beloofde land kunnen gaan zien en daarbij luisteren naar Gods stem. Wat hierbij opvalt is het woordje: “zien”, omdat het begrip van blind en zien een belangrijk symbolisch gegeven is in de Bijbel valt het mij op. Ook wij zijn nog de blinde die ronddolen in de duisternis. Wij “zien” immers het land dat overvloeit van melk en honing ook nog niet. Als we dus verder concluderen over deze tekst is het beloofde land of het nieuwe Jeruzalem een kwestie van: ‘ZIEN” Het beloofde land of Gods koninkrijk is hier en nu, het is ons nabij, maar wij “zien” het niet, wij zien enkel nog duisternis, onze eigengemaakte beelden of de beleving van onze eigen innerlijke wereld, die wij voor Gods aangezicht plaatsen. Interessant is te weten dat Aangezicht in het Hebreeuws verwant is aan de betekenis van: “innerlijk” Gods Aangezicht is ons innerlijk. Het is belangrijk en interessant om de juiste betekenis van het "woord" te weten, omtrent de boodschap van de Bijbel te ontwaren. Het woord of de plaats “Gilgal” de betekenis die het heeft sprak mij aan. Haar betekenis is af-wentelen en dat verklaart al veel van de boodschap van de Bijbel. Een af-wentelen van de smaad en het is geen toeval dat dit ook weer samengaat met het feest van Pasen wat de tijd is van het oude wat plaats maakt voor het nieuwe leven, ook een af-wentelen. Het volk dat eerst besneden moest worden en wachten tot ze "genezen"" zijn voor ze het land konden gaan “zien“. Wij allen moeten ons hart laten besnijden en wachten totdat wij daarvan genezen zijn totdat het helemaal vlekkeloos en zuiver is, zodat wij Gods koninkrijk of ons thuis weer kunnen aanschouwen. Het woord : “zien “ vind ik wel heel speciaal in deze context. We zouden normaal gewoon kunnen zeggen: “het koninkrijk binnen gaan,” nee het is: “zien” dit geeft toch belangrijke informatie, de informatie dat de verlossing de betekenis heeft van het Koninkrijk weer te kunnen zien en het enkel zoals ik al zei om het “zien”gaat. De hemel is in ons, niet buiten ons, wij spiegelen onze innerlijke wereld naar buiten, daarom met de beelden voor Zijn Aangezicht ( ons innerlijk) zien wij dus niet Gods wereld, maar onze eigen innerlijke duisternis. Het afwentelen heeft in het N.T ook te maken met de oude gedragingen afdoen, afwentelen. Het hele verlossings - proces is een afwentelen van de smaad van Israel of het oude laten afsterven ( afwentelen )voor het nieuwe. De smaad die het ego ons heeft gebracht die als lagen zoals uiringen worden afgewenteld. Onze levenshouding dient zodanig te zijn dat wij geheel voor onze naaste leven, ons leven dienen te geven voor de ander zegt Jezus. Wie zo leeft zal het behouden, wat zeggen wil, dat hij verlost zal zijn uit het oord waar gestorven wordt, (deze wereld van eigen gemaakte beelden of het dodenrijk) en nu een leven heeft waar hij zoals hier geschreven staat, het koninkrijk weer kan “zien”. Ook het denken dient zonder eigenbelang te zijn, wat allemaal met loslaten en vergeven te maken heeft. Zo zal ons lichaam laag voor laag af-gewenteld worden zodat deze oude kleding vanzelf oplost en nieuwe kleding verschijnt waarmee wij het Koninkrijk kunnen aanschouwen, een geestelijk lichaam, wij zijn zoals God ons naar Zijn gelijkenis geschapen heeft en God is Geest, geen gestalte of beeld.

Dt. 4, 15 Omdat u geen gestalte gezien hebt toen de heer u bij de Horeb uit het vuur heeft toegesproken, moet u zorgen dat u niet zondigt door beelden te maken van welke gestalte dan ook.

Joh. 3,6 Wat geboren is uit een mens is menselijk, en wat geboren is uit de Geest is geestelijk. Wees niet verbaasd dat ik zei dat jullie allemaal opnieuw geboren moeten worden.

Als de oude kleding (lichaam) is afgewenteld zijn wij opnieuw of uit de geest geboren, of beter gezegd: wat uit de geest geboren is, is overgebleven, wat uit de man of vlees geboren is, is afgewenteld, het is het lichaam wat moet afsterven als oude kleding. Het uit eigenbelangen leven is vanuit het ego leven, de Bijbel spreekt ook in beeldspraak over de oude gedragingen als het dier in ons, wat geofferd dient te worden. Het leven vanuit eigenbelang is een leven wat zich buiten ons Zelf uitleeft. Wij leven nog te veel buiten ons Zelf en in de wereld, wij dienen meer bij ons Zelf te blijven door vanuit het hart te leven. Het heeft dezelfde betekenis als leven vanuit het vlees wat uit de man geboren is, het is dit wat moet sterven. Wij dienen te leren leven vanuit wat uit de Geest geboren is. Vanuit het hart leven is vanuit de geest leven, wat wij waarlijk zijn. Daarom is het van wezenlijk belang te leven zoals Paulus van ons vraagt, ons te richten op het onzichtbare, of vanuit ons innerlijke Zelf. Vanuit het lichaam leven is vanuit eigenbelangen leven, het is een leven wat nog gehecht is aan de wereld, haar band met de wereld moet nog verbroken worden, of we kunnen ook zeggen: het hart moet nog besneden worden, of het verbond met God moet opnieuw gesloten worden het is nog steeds in een geschonden staat. Deze band met de wereld die er nog altijd is kan alleen door vergeving of loslaten worden verbroken. Jezus leerde ons dit, Hij zei: “De sleutel tot het koninkrijk is vergeving“, maar niet te verstaan het vergeven zoals wij in deze wereld geleerd hebben, dat heeft eerder met eigenbelangen of hoogmoed te maken.
Het richten op ons Zelf of ons innerlijk (onzichtbare) heeft alles te maken met vergeving of de wereld loslaten. Ook heeft vergeving te maken met onze onbewuste verborgen gebreken of schuld gevoelens niet bij de ander neer te leggen, door het oordelen, die is ziek en die is gezond, of die is slecht en die is goed, die is dit en die is dat, etc.…… Het is onze eigen innerlijke wereld of onze eigen innerlijke belevingen die we waarnemen, we zien nl, ons zelf, het zijn onze onbewuste verborgen duistere kanten die we naar buiten projecteren. Daarom mogen we verheugd zijn, met de ’fouten’ van de ander, de fouten van een ander zijn een geschenk van licht voor ons als wij er naar kijken. De ‘fout ’ of vergissing van de ander is verpakt licht of liefde, wat door vergeving moet wordt afgewenteld (uitgepakt, aanvaard of begrepen) In plaats van ernaar te kijken om het te begrijpen wat het ons wil zeggen gaan we onze lichtbrenger en vreugdebode aanvallen door te oordelen. We moeten leren kijken naar wat voor ons is, dan zien wij wat ons ziek maakt of de oorzaak van onze ellende is, denk hierbij aan de slang van Mozes. Wat ons stoort bij de ander zijn onze eigen onbewuste tekortkoming, een tekort aan licht. De wet is licht, en de wet moet vervuld worden, wat wil zeggen dat wij vervuld moeten worden van het licht en onze naaste zijn onze verlossers want in hun bevindt zich de Christus die ons kan bevrijden. Dit is voor de meeste mensen nog onaanvaardbaar, dat heeft te maken met het nog te zeer gehecht zijn aan de wereld en het lichaam, de band of de gehechtheid aan de wereld is nog te sterk. Naar de andere kant van het water, heeft te maken met de oversteek die wij allemaal moeten maken. Een leven niet meer buiten ons Zelf in een illusie wereld, maar meer een innerlijk leven vanuit ons hart en dat vraagt een andere levenshouding dan wij gewoonlijk gewend zijn, het is een levenshouding van totale belangeloosheid, je oude gedragingen afleggen zegt het N.T, Je leven geven voor je naaste, dit bedoelde Jezus met Hem daarin te volgen, niet Hem achter nalopen en proberen te genezen net zoals Hij, maar Hem volgen door jeZelf weg te geven of zonder enig eigenbelang te leven. Christus geneest als wij vergeven, op deze manier wordt vergeven, genezen. Het heeft alles te maken met vergeving, een los kunnen laten van de wereld anders dienen we twee heren. De overkant betekent ook vanuit ons innerlijk gaan leren leven, meer bij ons Zelf zijn in plaats van in de wereld, daar ligt de verlossing van ons en van de wereld, wij kunnen die niet buiten ons Zelf vinden. De verlossing kan alleen door de Zoon aangereikt worden en die bevindt zich in ieder van ons, wij allen tezamen zijn èèn Geest, het lichaam van Christus. In ieder mens bevindt zich Christus, Zijn gelaat dienen wij te zien, inplaats van een vals zelfbeeld voor Christus’ Aangezicht te plaatsen door een oordeel. Nu kunnen we inmiddels wel begrijpen waarom het beelden maken bij God een gruwel is, wij zien niet Zijn gelaat maar aanbidden een gestalte. Het is Christus die vergeeft, en geneest. Jezus genas ons niet, ons geloof in Hem de Christus geneest ons nog altijd. Wanneer wij de ander vergeven en erkennen dat deze volmaakt zondeloos is en wij onze eigen ‘zonde’ zien is het een geloven dat: “Christus zich in hem bevindt” en door Hem onschuldig te zien, kan Hij ons genezen. Het is dus Christus in hem en in mij die geneest en vergeeft. Zo denken is ook ” afwentelen” of vergeven. Nogmaals voor mensen die nog te zeer verbonden of gehecht zijn aan de wereld is dit moeilijk te aanvaarden. Toch is het eigenlijk zeer onlogisch dat wij allen zo verlangen naar ons thuis of verlossing en dan toch niet de oversteek durven maken, een leven vanuit het hart, meer innerlijk. De Bijbel zegt dat we moeten omkeren, wat kan dat anders zijn dan een leven wat naar buiten gericht is te keren naar een leven wat naar binnen gericht is het onzichtbare, het verborgene. De wereld is voor de meeste van ons nog te belangrijk en denken dan ook dat de verlossing of het koninkrijk daar gezocht kan worden. We zijn nog altijd teveel gericht op het zichtbare het vergankelijke wat God niet heeft geschapen, het is een illusie en misleiding. Het afwentelen kan alleen aan de andere kant, ( ons innerlijk) de meeste Christenen weten niet dat met de overkant onze innerlijke kant bedoeld wordt. De steden en plaatsen in de Bijbel zijn allemaal innerlijke plaatsen in ons geestelijk lichaam. Wij moeten deze plaatsen en namen niet als geografisch zien maar dus als geestelijke plaatsen. Ook heel belangrijk is dus de betekenis van het: “woord”. Die dag, heeft in het Hebreeuws een verwantschap met een plaats of plek. Wanneer wij op de plaats van Gilgal zijn aangekomen is dat de plaats van de zuivering of de besnijdenis, wat ook weer met Pasen te maken heeft, het oude dat is afgestorven voor het nieuwe leven. “Die dag” zal zijn wanneer wij op de plaats zijn aangekomen op de Berg, Sion (hart) waarop het nieuwe Jeruzalem gebouwd zal zijn. Het zijn plaatsen die alleen innerlijk of in het geestelijke te bereiken zijn. Wanneer wij de Bijbel en de betekenis van het “Woord” goed zouden bestuderen zou ons het gehele verlossings- proces duidelijk zijn. Maar het loslaten of vergeven is eigenlijk al de enige belangrijke boodschap die waarheid is en het enige wat verlossing bewerkstelligt. Dit deel of stukje uit de Bijbel is dan ook weer een bewijs dat de Bijbel geen geschiedenis is maar uitsluitend gaat over het begrijpen van het: “Woord” zodat het zich kan gaan openbaren. Wij moeten het water oversteken om aan de overkant te komen, de Ark of Gods Woord zal voor ons een doorgang maken. Ark heeft de betekenis in het Hebreeuws van: “woord”. De andere kant zal een leven zijn vanuit ons hart waar ware vergeving kan plaats vinden, totdat we genezen zijn, dan kunnen wij doorgaan naar de Berg Sion en kunnen daar het Koninkrijk Gods “zien.” Duisternis is dan geheel afgewenteld, de sluiers zijn opgeheven, de beelden zijn vernietigd en het lam woont samen met de wolf, het kalf en leeuw weiden samen, slachthuizen zullen niet meer bestaan. Deze wereld bevindt zich in ons hart, alle duistere beelden zijn nu opgelost, vergeven of afgewenteld. Wat wij nu waarnemen is de smaad van Egypte of de belichaming van de 'zonde', want Egypte is een nagemaakte illusie wereld door de magiers en tovenaars van de Farao (ego) van de Schepping van God.