IN GERECHTIGHEID HEB IK DE HEER, JOU GEROEPEN

Jes. 42
In gerechtigheid heb Ik, de Heer, jou geroepen. Ik zal je bij de hand nemen en je behoeden, Ik neem je in dienst voor mijn verbond met de mensen en maak je tot een licht voor alle volken, om blinden de ogen te openen, om gevangenen te bevrijden uit de kerker, wie in het duister zitten uit de gevangenis.'

Jesaja, zijn verzen zijn zo bijzonder en prachtig. De Heer heeft mij in gerechtigheid geroepen, deze Stem die dit Woord roept zullen wij allen horen als wij naar binnen keren en willen luisteren. Wij die Gods dienaar allen zijn, zal ons bij de hand nemen en ons tot een licht maken voor alle volken. Zei Jezus niet tegen het volk dat Hem volgde: “Gij zijt het licht van de wereld” en : “gij zijt allen kinderen van de allerhoogste“?

Mt. 5, 14
Jullie zijn het licht van de wereld. Een stad kan niet verborgen blijven als ze boven op een berg ligt.

Ps. 82, 6
Ooit heb ik gezegd: “U bent goden“,
zonen van de Allerhoogste, allemaal.”

Onze verantwoordlijkheid voor Gods volk is zeer groot. Gods volk zijn al onze broeders over de hele wereld. Elk van ons is een koning over Gods Koninkrijk, wanneer de koning God mishaagt zal Hij de koning en het volk 'straffen'. Wanneer het volk gestraft wordt is dit de schuld van de koning. Hij mishaagde God en gaf zo het verkeerde voorbeeld. De koning ziet dat zijn volk in oorlog is met de vijand en zijn land vernietigt wordt als straf dat hij God mishaagde. Wanneer de Koning God behaagt zal hij in vrede leven met zijn volk. Zo is het ook met ons, wij die deze koningen, gezalfden zijn. Wij kunnen ons koninkrijk hier vestigen of verspelen. Wij projecteren onze innerlijke wereld, wat er in ons binnenste, ons hart zich afspeelt nemen wij buiten ons waar. Dit is geen hagada, in de moderne wetenschap van de kwantum fysica is deze zeer oude wijsheid en kennis al enige tijd ontdekt. Als wij God mishagen door de afgoden van de wereld te behagen, zijn wij in strijd met Hem en dat geeft enorme conflicten die tot oorlogen en ziektes leiden. Dat is dan wat wij projecteren, onze eigen ziektes en oorlogen. Zo groot is onze verantwoordelijkheid. Gedachtes van liefde en vergeving of loslaten geeft een vredig hart en zullen daardoor in vrede kunnen leven. Het oude lichaam zal afsterven, en het nieuwe lichaam van de Zoon van God zal opstaan.
De natuur is onze steeds terugkerende voorbeeld. Ook de natuur is in ons aanwezig, we zijn er èèn mee.
Steeds opnieuw zien wij het afsterven van het oude en het opstaan van het nieuwe leven. Deze gebeurtenis speelt zich steeds opnieuw in ons binnenste af, totdat wij ontwaakt zijn. Het is nu de tijd dat de natuur weer aan het opstaan is, het is een hele bijzondere en fascinerende tijd. Bij het nieuwe leven dat op gaat staan hoort ook de gedachte dat wij hiervoor geroepen zijn, het nieuwe leven waarin wij de hand van Jezus nemen om met Hem een licht voor de wereld te zijn. Juist deze tijd is de roep van Zijn Stem het meest hoorbaar.
Dit aankomend weekend is het grote feest van de opstanding. Een tijd om bij stil te staan en om even het afsterven, (verzoening) te overwegen. Het afsterven van het ego of de ’”zonde “ Ik las een paar mooie gedichten voor deze tijd en die mij heel blij maakte, de donkere nacht die voorbij is getrokken, de duisternis die wij kunnen achterlaten door het afsterven van het oude. En het aan tafel gaan met Jezus de Levende.

Aan de nacht zijn wij ontkomen

Aan de nacht zijn wij ontkomen,
aan de vuist van de despoot,
aan het diensthuis van de duivel,
aan het duister van de dood.

Aan de nacht zijn wij ontkomen,
aan de leeuw die heeft gebruld,
aan de vloedgolf van de zonde -
aan het vuilnis van de schuld.

Aan de nacht zijn wij ontkomen,
aan de woede der woestijn,
aan de dreiging van de dromen
nooit en nergens thuis te zijn.

Aan de nacht zijn wij ontkomen,
aan de plaag van het gericht -
laat de wijn van vreugde stromen
Pasen! Kanaän in zicht!
Ds. A.F. troost


Aan tafel

Zo thuis in de Schrift
die vreemdeling -
alsof hij er meer van wist

verbaasd en verward
die twee uit Emmaüs
vonken in hun hart

hoop die gloeit
wie is hij toch
geloof dat groeit

spreekt maar, ongehoord
ontvouwt geheim na geheim
open bloeit het Woord

en wordt vlees en bloed
als hij aan tafel
bij het breken van het brood

hen als de levende ontmoet.