ONVERGANKELIJKE MAJESTEIT

Rom. 1-23.
Zij hebben de Goddelijke Majesteit van de onvergankelijke God in gewisseld voor de beelden van vergankelijke mensen, vogels, lopende en kruipende dieren.

Hier kun je niet meer omheen, dat deze wereld niet van God is maar een wereld van beelden.
Dit is een heel bemoedigende tekst van Paulus. Ik vind het ook een ontroerende mooie waarheid die mij weer alle geloofwaardigheid biedt die zo broodnodig is om gelukkig te kunnen zijn in deze wereld. Een waarheid dat allèèn God, Zijn volmaaktheid en Zijn liefde bestaat dat alles èèn is, èèn Geest. Dat wij alleen God dienen lief te hebben in plaats van Hem in te wisselen voor de beelden van alles wat vergankelijk is. Al wat wij ‘zien’ zijn inderdaad alleen maar beelden, wat voor God een gruwel is als wij die liefhebben of waarde aanhechten. Dit klinkt misschien zeer radicaal maar het is gewoon een kwestie van onthechten en overgave. Laat los, wat vergeven betekent. Deze tekst van Paulus zal beslist betrekking hebben op een tekst die ik eerder aanhaalde in deze context.

Dt. 4,15
Omdat u geen gestalte heeft gezien toen de Heer u bij de Horeb uit het vuur heeft toegesproken, moet u zorgen dat u niet zondigt door beelden te maken van welke gestalte dan ook.

In het Hebreeuws heeft het woord "mens" de betekenis van wezen we zijn een geestelijk wezen. Het lichaam heeft weer de betekenis (Hebr.) van boodschap en is in dit geval dan ook het instrument dat de Heilige Geest gebruikt om ons een boodschap te brengen. Een ander lichaam brengt ons een boodschap ter genezing, daarom dienen wij te kijken naar wat voor ons is. Wij hebben een geestelijk lichaam, wat wij ‘zien’ is het eigen gemaakte beeld wat voor Christus is geplaatst. Het beeld wat wij waarnemen is iets in ons zelf wat wij (onbewust) niet willen hebben en daarom buiten ons plaatsen. Wanneer wij ons zelf goed willen leren kennen dienen wij vooral op te letten hoe wij de ander zien wat we over hen denken en zeggen en tegen hen zeggen. Het is altijd voor ons zelf bestemd, het ego wil het vergborgen houden door het buiten ons te projecteren, een ander dus ‘beschuldigen’ of veroordelen, het is nl. zijn manier om te overleven. We kunnen de ander dankbaar zijn voor het probleem wat ze bij ons brengen, zij vragen om hulp, en het is tevens ons (onwetend) ‘probleem', wat wij bij de ander hebben neergelegd. Door dit in te zien en te erkennen zal de Heilige Geest ons beiden verlossen en genezen. In de Geest zijn wij allen volmaakt, maar in deze wereld hebben wij allen dezelfde noden. De Heilige Geest is de communicatie schakel die de volmaaktheid en de noden in ons ziet. Wij hebben allemaal een en dezelfde nood die duizenden vormen aanneemt.
Het is de nood van de verzoening, wat wij waarnemen moet verzoent worden het is niet de werkelijkheid. Door het ‘probleem’ of geschenk bij de Heilige Geest te brengen zal Hij de nood van wat voor ons is en voor ons zelf oplossen en ons herstellen. Deze bereidheid of erkenning is onze grootste opdracht, het is de werkelijke betekenis van vergeven. Jezus zei het: “vergeving is de sleutel van de hemel” Jezus zegt ‘kijk’ naar wat voor je is en het zal zich aan jou openbaren. Kijken naar wat voor je is; wat het JOU wil zeggen? Het is de Heilige Geest die ons laat zien wat voor ons is, want Hij is het die de verzoening leidt.
De verzoening houdt in dat wij de vergankelijke beelden weer moeten verwisselen voor de Goddelijke Majesteit van de onvergankelijke God.

Rom.1
Hij bestaat vòòr alles en alles bestaat in Hem.
Hij is het hoofd en lichaam van de kerk.
Door Hem en voor Hem wil Hij alles met zich verzoenen.

Wat wij waarnemen dient dus ter verzoening gebracht te worden, het is niet de werkelijkheid die wij zien maar het zijn altijd onze denkbeelden die we naar buiten hebben geprojecteerd.