EN VELEN VAN HEN DIE SLAPEN IN HET LAND VAN DE STOF

Statenvert. 1977
Dan 12 1,3
En velen van die, die in het stof der aarde slapen, zullen ontwaken
dezen ten eeuwigen leven, en genen tot versmaadheden, en tot eeuwige afgrijzing.

NBV. Velen van hen die slapen in de aarde, in het stof, zullen ontwaken, sommigen om eeuwig te leven, anderen om voor eeuwig te worden veracht en verafschuwd

KWB. En velen van hen die slapen in het land van het stof zullen ontwaken,
En velen van hen die slapen in het lan van het stof zullen ontwaken,.

Drie verschillende vertalingen aangaande het slapen. Deze zou je dan ook op verschillende manieren kunnen interpreteren. Door het Woord met het verstand te lezen in plaats van met de geest, krijg je rare denkbeelden van het Woord. Hoe velen zijn er niet van overtuigd dat er niets is na de dood en dat wij moeten wachten tot wij uit het graf worden gewekt en zullen opstaan? Het ontwaken en slapen in de Bijbel hebben hogere waarden als het verstand ons laat weten. Ontwaken uit de droom van een illusie bedoeld het Woord, het ontwaken dat wij meer zijn als een hoopje stof, dat wij geest zijn, wij zijn Gods Zoon, verborgen in dat hoopje stof, wij zijn alles wat is, bijna aan God gelijk.
De Statenvert. 1977 benaderd naar mijn inziens het dichtst de boodschap van het Woord. Velen van de gelovigen slapen nog in de stof, op die manier dat ze zich nog niet bewust zijn van het Koninkrijk in zich, en wie ze in werkelijkheid zijn, dat is nog slapen in de stof, hoe verkeerd begrepen en ons geleerd door de kerken. Het einde der tijden vind plaats in ons bewustzijn, gz. buiten ons daar is niets, dat is ook ontwaken, ontwaken uit een slaap waarin wij dromen dat deze wereld werkelijkheid is. In werkelijkheid is dit het dodenrijk waar het O.T over spreekt, hier gaan mensen dood terwijl wij eeuwig zijn. In het land wat God ons beloofd is het echte Leven, geen droom zoals in deze wereld. In deze stoffelijke wereld slapen wij werkelijk in de stof zoals geschreven staat.
God bracht Adam in een diepe slaap, nergens wordt gewag gemaakt van zijn ontwaken, wel spreekt het Woord door de gehele Bijbel heen als een centrale boodschap dat wij moeten ontwaken. Al wat wij hier meemaken zijn de visioenen uit de Bijbel, wat zijn visioenen anders dan droombeelden?
Ook bij Abraham sprak God in een visioen, hij zag het visoen van onze droomwereld waarin wij 'leven' en nog niet ontwaakt zijn.

Gen 15,1
Na deze gebeurtenissen klonk het woord van de HEER in een visioen tot Abram:

Bij zonsondergang viel Abram in een diepe slaap; hevige angst en duisternis overvielen hem. En de HEER zei tegen Abram: ‘U moet goed weten dat uw nakomelingen als vreemden zullen wonen in een land dat niet van hen is. Zij zullen hen als slaven dienen en men zal hen onderdrukken, vierhonderd jaar lang.

Het woord heeft diepe geheime betekenissen die wij niet op het eerste gezicht even kunnen begrijpen. Hier wordt even terloops een diepe geheime waarheid medegedeeld, je leest er bijna als vanzelf overheen. Het woord gaat zich openbaren door het met je hart te lezen want daar woont de wijsheid. Het visioen van Abraham en zijn diepe slaap laat hem een volk zien, een volk wat niet op zijn plaats is, wij zijn hier het vreemde volk uit het vsioen van Abraham, dit is niet ons thuis. De vierhonderd jaar in de Bijbel hebben in het Joodse gedachtegoed niet de betekenis die wij eraan verlenen. Vierhonderd jaar heeft de betekenis van bijna oneindig, totdat wij ontwaken!! Daarom is het zo belangrijk om deze wereld los te laten, wij laten een visioen los.
We vergeten God door waarde te hechten aan de beelden die wij waarnemen in deze wereld. God waarschuwt en smeekt ons bijna om geen beelden te vereren, daar wij anders Hem zouden vergeten en helemaal opgaan in een wereld van illusie beelden, want God weet dat Hij ons anders noodgedwongen moet verbannen en in een vreemd land en als slaven moeten leven en zullen sterven, (slaven van het ego) Wij dienen God alleen te beminnen, en God heeft geen gestalte, (beeld) alleen een Stem. Omdat Hij geen gestalte is mogen wij geen beelden maken (wereldbeelden) en vereren. Wij moeten enkel Hem beminnen, Hem die onze innerlijke Stem is, ons Zelf en geen (wereld) beelden. Het volgende vers van Deuternomium is hier duidelijk in.

Dt. 4 15
Omdat u geen gestalte gezien hebt toen de HEER u bij de Horeb uit het vuur heeft toegesproken, moet u zorgen dat u niet zondigt door beelden te maken van welke gestalte dan ook, of het nu de vorm van een man of een vrouw is, de vorm van een dier dat op het land leeft, de vorm van een vogel die langs de hemel vliegt, de vorm van een of ander kruipend gedierte of de vorm van een vis die in het water onder de aarde leeft.


Ps. 16
Heer, mijn enig bezit, mijn levensbeker,
U houdt mijn lot in handen.
Steeds houd ik de Heer voor ogen,
met Hem aan mijn zijde wankel ik niet.
Daarom verheugt zich mijn hart en juicht mijn ziel,
mijn lichaam voelt zich veilig en beschut.
U levert mij niet over aan het "dodenrijk"
en laat uw trouwe dienaar het "graf" niet zien.
U wijst mij de weg naar het "leven":
overvloedige vreugde in uw nabijheid,
voor altijd een lieflijke plek aan uw zijde.

In de Bijbel wordt overduidelijk geschreven wat ons te wachten staat bij het vereren van beelden; het dodenrijk, en verblijven wij er nog niet allemaal in totdat wij ontwaakt zijn? Het is de Heer of de Heilige Geest die ons naar het LEVEN leidt. Wanneer wij deze wereld losgelaten of vergeven hebben zijn wij verlost, dat is Gods verlossingsplan en niet wat onze kerken ons geleerd hebben.


Hoe minder de mens zich met de dingen van de wereld bezighoudt, hoe helderder het licht in zijn ziel is. Ook het beeld dat we van God hebben dient te verdwijnen. Inzicht en waarheid komen dan naar voren.

Meester Eckhardt



Zolang iemand zich niet heeft vrijge-
maakt van al het geschapene, is hij niet vrij om zich op het Goddelijke te richten.

Thomas a Kempis: De navolging van Christus.