DAN JUICHEN ALLEN DIE U NAAM BEMINNEN

Ps. 5,12
Maar iedereen die bij u schuilt vindt vreugde
en kan zonder ophouden zingen.
Neem hen in bescherming,
dan juichen allen die uw naam beminnen.

Bij "naam" staat een verwijzing en die lees ik doorgaans. Deze aanwijzing is heel interessant, daar ik “de naam” altijd iets imposants vind hebben in de Bijbel, en wil het hier dan ook graag bij plaatsen.

Aant. 5,12 De naam is de aanduiding van een persoon en geeft een eigenschap weer, zinspeelt op de omstandigheden van zijn geboorte, is een wens of opdracht die hem in het leven wordt meegegeven.(zie de naamsverandering vanaf Abraham tot Simon Petrus ) Aldus valt hij praktisch samen met de persoon. Wie zijn naam kenbaar maakt , geeft anderen een zekere macht over zich, hij maakt zich aanspreekbaar . Als God zijn naam openbaart, maakt Hij zich aanroepbaar, zodat Hij aanwezig komt. Gods naam geopenbaard in Ex. 3,14, luidt JHWH Jahwe(h), weergegeven als de Heer. De ‘naam’ is Gods machtige en weldadige aanwezigheid.

Spr. 18,10 De naam van de Heer is een machtige toren: de rechtvaardige haast zich erheen en is veilig.

Ps. 18,50 Daarom prijs ik U, Heer bij alle volken en zing ik psalmen, om uw naam te eren.

Ps. 44,6
Met u duwen wij onze belagers omver, in uw naam vertrappen wij onze tegenstanders.

Ik vind Zijn naam altijd zo aangrijpend en krachtig. Ook dwingt Zijn naam een gevoel van ontzag af. Hem roepend bij Zijn naam is Hij aanwezig, dus Hij luistert, Hij is aanspreekbaar. Het is ontroerend, vertrouwelijk en zo iets kostbaars. Het is zijn Heilige naam die hier zijn tent is komen opslaan, Salomo heeft een tempel voor Hem laten bouwen om dat God zelf te groot en oneindig is. Wanneer wij Uw naam beminnen zijn wij beschermt, wij kunnen schuilen en zingen bij u. Als je dit leest wanneer de dag begint, kan er niets meer stuk, dacht ik zo. We moeten er natuurlijk wel op vertrouwen. Niet alleen Zijn naam maar ook Zijn geboden onderhouden, Zijn geboden onderhouden is alles loslaten, leven met een vergevende levenshouding. Ook las ik vandaag bij de lezing voor deze dag:
Iemand kwam bij Jezus en vroeg wat hij moest doen om het eeuwige leven te verwerven. Dit is geen toeval dacht ik:

Mt. 18,16 Jezus antwoordde: de tien bekende geboden. Deze antwoordde dat hij ze allemaal had onderhouden en vroeg aan Jezus waarin schiet ik nog tekort?
Waarop Jezus antwoordde: Wilt ge volmaakt zijn, ga dan naar huis, verkoop wat ge bezit en geef het aan de armen; daarmee zult ge een schat in de hemel bezitten. En kom dan terug om mij te volgen.
Hier zie je dat niet met alleen de geboden onderhouden het koninkrijk binnenkunt maar dat het alles loslaten(vergeven) het aller belangrijkste is. Zo extreem zal Jezus het niet bedoeld hebben, maar alles verkopen is als het ware alles loslaten geen waarde hechten aan de materiële wereld.

Zo veel mogelijk met Zijn naam op de lippen of in gedachte, zou toch het allerbelangrijkste in ons leven moeten zijn, juist omdat je dan beschermt bent en vanuit deze levenshouding de wereld uit haar duistere illusie kunt verlossen, het is de enige en daadwerkelijke manier die werkt. Het is deze duisternis die God het dodenrijk noemt, niet met de angstige betekenis die wij eraan gegeven hebben, maar doordat hier elke mens komt om te sterven. In het Koninkrijk kent men geen dood.