CHRISTUS GESTORVEN VOOR ONZE 'ZONDE'

1Kor.15. 1,3
Broeders en zusters, ik wijs u nog eens op het evangelie dat ik u heb verkondigd, dat u hebt aanvaard, waarop u gegrondvest bent en waardoor u ook gered wordt, tenminste als u zich houdt aan de bewoordingen waarin ik het u verkondigd heb; anders zou u het geloof zonder nadenken hebben aanvaard. In de eerste plaats heb ik u doorgegeven wat ik zelf als overlevering heb ontvangen, namelijk dat Christus gestorven is voor onze zonden, volgens de Schriften

Het valt mij op dat bij Paulus nooit eenduidig staat, Christus, Jezus of Jezus Christus, het verschilt steeds. Ik zelf vind bij het lezen dat het een andere dementie krijgt als er alleen Christus staat. Christus krijgt voor mij dan een andere betekenis dan wanneer ik Jezus lees. Christus is de universele Christus die vanaf het begin daar was en Jezus is de mens die met Christus èèn is geworden. In deze context is ook geschreven denk ik maar er is veel aan veranderd. Christus de Zoon die wij allen zijn, maar van dit weten zijn afgedwaald, moet nu sterven voor deze dwaling die ‘zonde” (letterlijke vertaling, vergissing) wordt genoemd. Vòòr deze dwaling vertoefden wij in het eeuwige leven, waar wij nog altijd deel van uit maken maar het ons niet meer herinneren. Tot die tijd zullen wij moeten sterven, of in het dodenrijk moeten verblijven om daar te ontwaken, wie wij in werkelijlheid zijn. Wij dachten het alleen te kunnen zonder God. Volgens de Geschriften laat God ons neerdalen in dit dodenrijk wanneer wij ons niet aan Zijn geboden houden, door Hem niet alèèn lief te hebben. Doch Zijn barmhartigheid redt ons uit het graf zodra wij Hem weer herinneren en Hem gaan aanroepen.

Ps. 103,3
Hij vergeeft u alle schuld,
Hij geneest al uw kwalen,
Hij redt uw leven van het graf,
Hij kroont u met trouw en liefde,
Hij overlaadt u met schoonheid en geluk,
uw jeugd vernieuwt zich als een adelaar.

Hem niet allèèn lief te hebben wil zeggen dat wij ook de wereld lief hebben en dat is de grote ‘zonde’. Dit is vreselijk moeilijk te begrijpen laat staan er naar te leven, toch denk ik dat we die richting uit moeten. We leren nu eenmaal dat we moeten liefhebben, maar de wereld mogen we niet lief hebben, ja hoe zit dit nu. Hier zijn we bij het kardinale punt. Liefhebben is nu juist loslaten of vergeven, de betekenis die wij aan loslaten gegeven hebben. Wij willen zo graag alles vast houden, en ons toe eigenenen.
Alles loslaten, alles vergeven is alles liefhebben. Maar we hebben de wereld lief op een andere manier, uit eigen belang. Dit klinkt heel onvriendelijk maar in waarheid is het zo. Zolang we voorkeuren hebben, het ene meer lief hebben dan het ander, hebben we beelden lief in plaats van God. Deze onvoorwaardelijke liefde kan alleen Christus ons geven, wanneer wij Hem ons weer herinneren door Hem op te laten staan.

Ps. 49,15
Als schapen verblijven zij in het dodenrijk,
en de dood is hun herder.
Maar mij zal God vrijkopen uit de macht
van het dodenrijk, mij zal hij wegnemen.

Jes. 28, 15
Wij hebben een verbond gesloten met de dood,
met het dodenrijk zijn we een verdrag aangegaan.

Zodra wij God vergeten zijn hebben wij als het ware een verbond gesloten met de dood, door Hem aan te roepen en ons alleen aan Hem toe te wijden kunnen wij een nieuw verbond met Hem sluiten, er zal geen dood meer zijn, alleen vrede tussen mens en dier.

Dit is wat in de Geschriften geschreven staat over onze verlossing.