MESSIAS

Naar aanleiding van het lezen van de Bijbelspotjes is mij gevraagd aan te wijzen waar Jezus niet de aangekondigde Messias is. Mijn verlangen dit te doen was er al lang maar het zou op verzet kunnen stuiten. Wel wil ik vooropstellen dat ik het wetenschappelijk onderzoek van de laatste KWB vertaling 1995 helemaal serieus neem. Voor mij zelf ben ik jaren geleden juist door de Bijbel ervan overtuigd dat de Messias een innerlijke verlosser is die ons van het eigenbelang of het ego dient te verlossen. Daar ik van mening ben zoals ik de Bijbel lees en bestudeer en met mij vele vooral de grote wijze die onder ons waren, dat de Messias in ons midden is, letterlijk in ons midden in ons hart, het dus een innerlijke gebeuren is. De kerken hebben ons geleerd dat Hij nog moet komen. Ik ben van mening dat het om een innerlijke opstanding gaat, dat dit de boodschap was die Jezus kwam brengen. Jezus boodschap is toen niet begrepen en nu nog niet door de meeste Christenen. De Messias is de zoon uit God geboren in ons, die wij in werkelijkheid zijn. Veel verhalen gaan over de opstanding, het oude dat eerst moet afsterven voor het nieuwe Leven kan opstaan. Vooral Pasen heeft hier alles mee te maken, het voorjaar waarin het oude is afgestorven en het nieuwe Leven zich kan aankondigen. Als wij het O.T. lezen als het Woord dat vanuit een andere wereld ons gegeven wordt dan kunnen we concluderen dat de verlossing een innerlijk gebeuren is. Het oude gedachten patroon moet sterven, dan kan het nieuwe denken (de Levensgeest) bevrijdt, verlost worden. Dit alles is symbool voor de Zoon van God, de Heer waarvan wij in verwachting zijn, die geboren gaat worden, elke Pesach kondigt zich dit gebeuren, deze komst van het nieuwe Leven, als bevrijder aan. Het is een herinneren aan onze oorsprong, de verlosser, de koning die God gezalfd heeft wordt binnen gehaald. Ook kunnen we het vertalen dat er een verzoening is tussen de ware zoon en de zoon uit het vlees, het vlees of lichaam moet sterven. Jezus deed het ons voor, Hij vervulde de Schrift en in die navolging dienen wij ook te leven, helemaal zoals Hij het heeft voorgedaan, zullen ook wij de Schrift dienen te vervullen. Maar dat Jezus als Messias aangekondigd wordt heb ik nergens kunnen lezen in het O.T. Dat Jezus Gods enige Zoon is kan ik ook nergens vinden in het O.T. het zijn allemaal begrippen voor onze eigen ware identiteit die verlost, of erkent dient te worden.
God wist dat Zijn volk Hem zou vergeten, daarom waarschuwt God Zijn volk voor hoogmoed, wat vaak gebeurd als het mensen goed gaat, zij denken dat ze alles aan zichzelf te danken hebben.

Dt. 8,11 Zorg dat u de HEER uw God niet vergeet, en zijn geboden, voorschriften en bepalingen, die ik u vandaag opleg, niet vergeet na te leven. En wanneer u volop gegeten hebt, mooie huizen hebt gebouwd, veel runderen en schapen krijgt, uw zilver en goud zich ophoopt, zodat al uw bezittingen toenemen, laat dan uw hart niet hoogmoedig worden, zodat u de HEER uw God vergeet, die u uit Egypte, dat slavenhuis, heeft geleid.

De Zoon van God wordt als eerste aangekondigd als het volk Israël bij:
Ex 4, 22 Dan moet u tegen de farao zeggen. Zo spreekt de Heer: Israël is mijn eerst geboren Zoon. Ik had u bevolen om mijn Zoon vrij te laten vertrekken om Mij te vereren, maar u hebt dat geweigerd.

Deze Zoon die wij zijn als èèn volk of zelfs de gehele schepping is de betekenis van Israël of Zoon. Door heel de Bijbel heen spreekt God dat Hij voor ons zorgt, ons geneest, ons voedsel geeft, etc. maar wij vertrouwen totaal niet op Hem, maar op de wereld en dat noemt God overspel, ontucht of afgoderij. Allemaal dezelfde betekenis voor de wereld of beelden die we achterna lopen. De Zoon van God is èèn van gedachten met Hem, de andere zoon is zelf gaan denken, zijn denken werd oordelen, dit denken introduceerde ’goed en kwaad” God kent geen tweevoud God is èèn. De Messias is het begrip voor de waarheid in ons, het gedeelte van de Zoon die de waarheid kent en door die waarheid zullen wij bevrijdt worden. Het zijn allemaal begrippen voor het innerlijke proces van bevrijding. De Zoon is ènig. Er is maar èèn Zoon zoals er maar èèn God is. Het volk Israël is Zijn Zoon als dienaar, De Messias, uitverkorene, herder of gezalfde wordt op vele plaatsen als een voorbeeld gegeven in de verhalen dat het altijd een uitverkoren iemand is die ons moet bevrijden. Mozes is een uitverkorene die Gods volk moet bevrijden, ook wij zijn als Mozes, en hebben de verantwoordelijkheid voor onze naaste dat zij goed aankomen in het beloofde land. Maar Mozes kon het niet alleen, God ging hem overal voor doordat hij op God vertrouwde. Zo is het ook met ons, niets kunnen wij alleen, God die bij ons is als Messias zal ons ten alle tijden leiden en beschermen.

Dt. 8,11 "De HEER gaat voor u uit, Hij zal met u zijn: Hij laat u niet aan uw lot over en laat u niet in de steek. Wees dus niet bang of bevreesd"

David is een Zoon van God die Zijn volk moet leiden en beschermen en zorgt dat Israël èèn geheel blijft. God vertouwt David Zijn volk toe, zoals Hij het bij Mozes deed. Ook wij zijn David aan wie God Zijn volk heeft toevertrouwd.

Ps. 2,7 Ik verkondig het besluit van de Heer; Hij zei tegen mij: ‘jij bent mijn zoon, vandaag heb ik je verwekt’

Aant. Ps. 2,7 “Zoon: Dit woord heeft in de Bijbel een ruimere betekenis dan die van mannelijke afstammelingen. God spreekt hier over Israël als Zijn Zoon”

De term Zoon duidt een nauwe relatie aan met God.
De wereld die wij waarnemen zijn wij, het is onze innerlijke wereld, en in onze wereld spelen al deze personen van de Bijbel in ons leven een rol, we zijn het allemaal zelf. De Heilige Geest heeft ze in de Bijbel allemaal hun plaats gegeven. Wij mogen ons vereenzelvigen met al deze personen, in ieder van hun schuilt de Messias, Gods Zoon waar wij allen èèn mee zijn, èèn van Geest en deze ene Geest is Gods Zoon. Deze Zoon is onschuldig maar wij houden er een beeld voor van ons lagere zelf die als de zoon uit het vlees geboren wordt aangeduid. Het beeld van een schuldige houden wij voor Gods Zoon. (oordeel) We hebben geen schuld, we zijn nergens schuldig aan, alles wordt gestuurd door het hogere, ten goede van de gehele schepping. Een deeltje van de Gods vonk in ons is èèn met het geheel van Gods Zoon. Een druppel van de zee heeft alles in zich als de zee, en is als de zee.
God spreekt over de verstrooidheid van Zijn volk, dat is als Zijn volk zich van Hem afscheidt, uit de èènheid losmaakt door Hem te vergeten en de wereldbeelden of het vreemde volk achterna gaat lopen, afgoderij noemt God het, het zijn de beelden die God bedoeld. Alle verhalen die met de intocht van Jeruzalem hebben te maken beelden het innerlijke proces uit van het opstaan van het nieuwe Leven. Het nieuwe Leven dat in ballingschap wordt gehouden moet worden bevrijdt, zodat het ons kan verlossen. De verwachte Heer, onze Messias, Gods Zoon die onze ware identiteit is kan op gaan staan. We zijn het vergeten, door de macht die het ego over ons heeft, zolang wij naar die stem blijven luisteren zullen wij nooit weten wie wij in werkelijkheid zijn. Zijn Komst het nieuwe Leven waar wij van in verwachting zijn, wil geboren worden, het is de Heer de Messias die altijd al in ons aanwezig was. God houdt Zijn Woord, eindeloos is Zijn geduld om te wachten, om geopenbaard te worden door Zijn Zoon. Zo wordt ook de tijd van het voorjaar gebruikt in de Bijbel, waar het oude ook eerst afsterft en het nieuwe Leven kan opstaan wanneer het zaadje openbarst (openbaring) en kan gaan groeien.

Ps. 89,21 David Mijn dienaar heb Ik uitverkoren, en hem maak Ik tot mijn eersteling

De aanwijzingen voor de dienaar en telg in het O.T. zoals ons door de kerken geleerd is hebben in de Bijbel toch een andere waarheid.
Hier is Zerubbabel de verwachte Messias.

Zach. 1,6 “ Keer terug tot Mij- Godspraak van de Heer van de Machten - dan keer Ik terug tot u, zegt de heer van de Machten”

Dit is toch de centrale boodschap van God. Je kunt het vanaf Gen. tot en met het einde van de Bijbel lezen. Het is de boodschap van de gehele Schrift, van alle profeten, ook van Jezus, die het ons voordeed wat God van ons verlangt om terug thuis te kunnen geraken. Het oude laten sterven om het nieuwe op te laten staan. Of de Zoon van God terug te laten keren, die gevangen wordt gehouden door de zoon uit het vlees geboren. Ook wij moeten het oude laten afsterven wil de Zoon die wij in werkelijkheid zijn kunnen op staan. Steeds wordt dit opnieuw uitgebeeld met Pasen wanneer het nieuwe leven in de aarde ontspringt, als het oude is afgestorven. Het nieuwe Leven bevindt zich in ons, het is de weg en de waarheid en het Leven. Wij zijn het Leven, wij Leven toch! Het feit dat wij leven getuigt dat de Levensgeest in ons is. Het Leven dat ons laat Leven is de Messias. Het oude leven is het ego dat ons laat denken dat wij echt kunnen sterven en dan dood zijn en er niets meer is, en alleen nog wachten op Zijn komst, dan zijn we wel te laat! Het is de bedoeling dat wij hier onze ware identiteit, Gods Zoon laten opstaan. Hier moeten wij de opstanding beleven. Het gaat om de Levensgeest niet om het lichaam. Als ons lichaam sterft zijn wij nog niet dood, we zijn eeuwig. Het gaat niet om het biologische lichaam maar om het geestelijke lichaam, (wezen) wij zijn geestelijke wezens.

KWB Inleiding; Zacharia 1-8 dat gedateerde profetieën bevat, staan de tempelbouw en de messiaanse verwachting centraal. De verwachte Messias is waarschijnlijk Zerubbabel, een telg uit Davids huis.4, 7-10

Zach.3,8 “Luister hoge priester Jozua, u en uw ambtgenoten die voor u zitten, mannen van het teken zijn zij: Ik zal mijn dienaar, de telg laten komen”

Hiermee wordt Zerubbabel bedoeld , ( een telg van Davids huis) de gouverneur en met Jozua de hogepriester die op verzoek van de profeten Zacharia en Haggai en de terug gekeerde ballingen de tempel weer laten herbouwen.

Zach.6,1 Daar is de man die de telg heet; hij schiet omhoog waar hij is en hij bouwt de tempel van de Heer. Hij bouwt niet alleen de tempel van de Heer maar zal ook met luister bekleedt worden en als heerser op zijn troon zetelen. Zeru- Babel wat betekent ; zaad van Babel. Hij bevond zich in Babel met de ballingen. Ook in Jeremia heeft deze aankondiging betrekking op Zerubbabel.

Jer. 32,5 Geloof Mij, de tijd komt dat Ik een wettige telg laat opstaan.

Zach.9,9 Komst van de Messias.
Jubel, dochter van Sion, juich dochter van Jeruzalem! Zie u koning komt naar u toe, hij is rechtvaardig en zegevierend; hij is nederig, hij rijdt op een ezel, op een veulen, het jong van een ezelin. Ik vaag de strijdwagens weg uit Efraïm de paarden uit Jeruzalem, de strijdboog wordt gebroken. Dan kondigt hij vrede aan onder de volkeren en gaat zijn heerschappij van zee tot zee en van rivier tot de grenzen van de aarde.
Deze Messiaanse tekst of vers heeft men tot heden toe altijd aangenomen als aankondiging van Jezus als Messias maar de waarheid laat gebieden dat dit niet het geval is, dat al de aankondigen geen betrekking op Jezus hebben. Deze tekst heeft te maken met Alexander de Grote. Ook de andere messiaanse teksten hebben geen betrekking op Jezus. Er is een hele grote troost, want Jezus zegt: “De waarheid zal u vrijmaken.

Aant. Zach.9,9 Deze perikoop,die het tweede deel van Zacharia’s boek, beschrijft een Zegetocht van de Heer. De gevolgde route stemt overeen met die van Alexander de Grote in 322. Het orakel werd vermoedelijk uitgesproken naar aanleiding van dat gebeuren. Deze hoofdstukken dateren hoogstwaarschijnlijk uit de tijd van Alexander de Grote. Deze zegetocht werd beschreven in de evangeliën als zegetocht van Jezus.

Mt. 21,1 Ze naderden Jeruzalem en kwamen in Betfage op de Olijfberg. Daar stuurde Jezus twee* leerlingen eropuit met de opdracht: ‘Ga naar het dorp daar vlak voor je. Jullie zullen er meteen een ezelin vinden, die vastgebonden staat en een veulen bij zich heeft. Maak ze los en breng ze bij Me. En als iemand jullie iets zegt, zeg dan: “De Heer heeft ze nodig. Maar Hij stuurt ze meteen terug.” Dit is gebeurd opdat vervuld zou worden wat bij monde van de profeet gezegd is: Zeg tegen de dochter Sion:
zie, uw koning komt naar u toe,
zachtmoedig en zittend op een ezel,
op een veulen, het jong van een lastdier.

Hag. 2,23 Op die dag – godsspraak van de heer van de machten
zal Ik u, Zerubbabel, zoon van Sealtiël, mijn dienaar, benoemen
– godsspraak van de heer –
en Ik zal u omdoen als mijn zegelring, want Ik heb u uitverkoren.

Ezra. 1,1 In het eerste regeringsjaar van Kores, de koning van Perzië, liet de Heer de voorspelling die Hij door Jeremia gedaan had in vervulling gaan.


Kores verkondigt hier, dat de Heer hem opdracht heeft gegeven een tempel te bouwen voor Hem in Jeruzalem.

Wat opvalt is dat de de Naam of aanduiding "Messias" in het O.T. niet voorkomt.

Zodoende is het niet helemaal juist begrepen, dat Jezus de Heilige Schrift moest vervullen. Hij heeft haar vervuld maar niet in de betekenis die wij eraan gegeven hebben. Jezus heeft de wet vervuld, die God ons door de Profeet Mozes is gegeven. Deze wet of tien geboden zijn de enige geboden door God Zelf gegeven. De voorschriften in de Bijbel zijn van de mens. De geboden worden door God in de gehele Bijbel als verhalen en gebeurtenissen uitgebeeld, het is een noodzakelijke voorwaarde om naar huis terug keren. Zoals Jezus bij Mt. Het ons heel duidelijk maakt wat Hij bedoeld met de wet moet vervuld worden.

Mt. 5,17 Jezus sprak tot zijn leerlingen:
Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen. Ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze tot vervulling te brengen.
Ik verzeker jullie: zolang de hemel en de aarde bestaan, blijft elke jota, elke titel in de wet van kracht, totdat alles gebeurd zal zijn. Wie dus ook maar een van de kleinste van deze geboden afschaft en aan anderen leert datzelfde te doen, zal als de kleinste worden beschouwd in het koninkrijk van de hemel. Maar wie ze onderhoudt en dat aan anderen leert, zal in het koninkrijk van de hemel in hoog aanzien staan.'Het Gehele Woord van God moet vervuld worden“

Ik ben niet gekomen om de wet af te schaffen, maar om ze te vervullen”. Hier zegt Jezus precies waar het omgaat, en dit geldt voor ieder mens, wij allen dienen de wet te vervullen en dat heeft niets te maken met de aankondiging van de Messias en dat het lijden voorspeld zou zijn. De Schrift vervullen heeft met liefde te maken, Gods geboden zijn alleen Liefde, deze geboden dienen onderhouden te worden. Jezus vervulde de schrift zoals wij ook de Heilige Schrift moeten vervullen, de geboden onderhouden. Jezus leefde volgens de Heilige Schrift, hetgeen dus wat nodig is voor het Koninkrijk te mogen betreden, Hij heeft het volbracht, de wet vervuld, en hierin dienen wij hem na te volgen. Het afsterven van het lichaam(ego) het leven geven voor de ander, het totaal belangeloos er zijn voor de ander, jezelf vergeten als het ware. De opstanding kan in dit leven plaats vinden, daar zijn wij voor hier in deze wereld. Leven en sterven voor de ander in plaats te leven alleen voor je zelf. Vergeving was Zijn hoogste prioriteit. Zie ieder als een volmaakte Zoon van God, niet ziek, arm of ellendig, dat zijn onze beelden die wij ervoor plaatsen, de Zoon van God is onschuldig en volmaakt, zo een ieder mens te zien is vergeving.
Je leven voor je naaste geven, wat zeggen wil totaal belangeloos, zonder eigenbelang te leven. Onvoorwaardelijk lief hebben, alleen God lief hebben, door deze wereld los te laten, wat ook vergeven betekent. We mogen niet leven en sterven voor ons zelf maar voor de ander dat alleen is God lief hebben. Hij had het volbracht en voorgedaan. Het gaat over de schriften vervullen en dan wordt toch het O.T. bedoeld. Jezus zei: de schriften moeten vervuld worden, en dat geldt voor elke mens, wij allen moeten de schriften vervullen. De schrift vervullen is ons aan de tien geboden houden, de andere zijn richtlijnen. Jezus had onvoorwaardelijk lief, Hij gaf zijn leven voor de mens, offerde Zijn lichaam zodat de Christus in Hem kon opstaan, Hij vereenzelfdigde zich met de Vader door de Christus. De Heilige Schrift heeft verder geen betrekking op Jezus’ persoonlijke lijden wat voorspeld zou zijn door de profeten, en dat Hij moest lijden omdat het in de schrift stond, want het staat nergens. Het is zelfs zo dat het bij Lucas voor het eerst naar voren komt dat de lijdensweg van de Mensenzoon door de profeten voorzegd zou zijn.

Luc 18,31 Hij nam de twaalf apart en zei tegen hen: Kijk, we gaan op weg naar Jeruzalem, en alles wat door de profeten is geschreven over de Mensenzoon zal in vervulling gaan.

Aant. 18, 31 Alles wat door de profeten is geschreven: Dat de lijdensweg van de Mensen zoon voorzegd zou zijn door de profeten, komt hier voor het eerst naar voren.

De Mensenzoon is als èèn volk zoals het O.T ons leert, het volk Israël, de gehele schepping zal moeten lijden totdat het ontwaakt is, het uiterlijke van de schepping, niet Gods Schepping want die is volkomen vredig en vol van Zijn Heerlijkheid en dat geldt dus ook voor Zijn Zoon. Zo zal Jezus het voorals bedoeld hebben, wanneer het tenminste zijn woorden waren. Want weinig van Zijn woorden zijn in waarheid bekend. De Zoon als èèn geheel als èèn volk wat de werkelijke betekenis is van Zoon van God. Het is de ene Heilige Geest van God waarin wij allen een vonkje van zijn en toch èèn geheel is, die moet ons bevrijden uit de illusie dat wij een lichaam zijn en dat deze wereld door God geschapen is. Deze zoon uit het vlees geboren wil de Zoon uit God geboren, zijn verlosser doden, minstens angstvallig in ballingschap houden. Deze strijd is een lijden voor de zoon uit vlees geboren. Gods Zoon die volmaakt en eeuwig geschapen is naar het beeld van Zijn Schepper kan niet lijden. Hij wacht rustig met een eeuwig geduld, barmhartigheid en al Zijn glorie, tot wij de poorten van Jeruzalem openen of zoals ook gezegd wordt wedergeboren worden. Nu, na dit ontwaken kunnen we ons aan de hand van Hem de Christus in ons, laten leiden naar het huis van onze Vader. Het is Gods Zelf die met ons afdaalde, Zijn Heilige Naam, de Heilige Geest of Gods Zoon wat de betekenis is van Zijn aanwezigheid in ons leven. Als we de Bijbel verstaan, kunnen we het overal lezen. Horen is in het Hebreeuws verstaan, het heeft niets met onze oren en horen te maken want onze oren zijn doof, zij horen niets, zij begrijpen niets. Wanneer dit alles begrepen is, dat het om het om de innerlijke Messias gaat zijn we ontwaakt en kunnen wij weer een nieuw verbond sluiten met God. We zouden het ook kunnen omschrijven met de betekenis van de besnijdenis. Het besnijden heeft in werkelijkheid de betekenis; het vleselijke van de Geest te besnijden, of de zoon uit God geboren los te snijden van de zoon uit het vlees. Ook heeft het de betekenis van het los snijden van de banden van de gehechtheid met de wereld.
Laten we Hem niet binnen of erkennen we Hem niet, dan behoren we tot het dodenrijk waar we geleid worden door het ego, dat noemt God Zijn toorn. Het is de zoon uit het vlees geboren (de aanklager) die Hem steeds beschuldigd en tot slaaf maakt zegt dat Hij een zondaar is. Tal van termen en voorbeelden geeft het woord van God als uitleg over zijn verlossingswerk. Zo zijn wij nog steeds in het dodenrijk of in ballingschap, welk voorbeeld of verhaal je ook neemt het heeft allemaal dezelfde betekenis.

Jesaja bestaat uit drie delen. Het eerste deel waar belangrijke thema’s in de profetische uitspraken van Jesaja zijn: de Davidische dynastie, Jeruzalem als koningsstad en plaats van de tempel, de kritiek op cultische en sociale misstanden, en de ondergang van vijandige volken. De inleiding spreekt over het zg. Emmauël-boek. 6-12 met name het "zg." zegt al voldoende. Jes.6-12 heeft geen betrekking als aankondiging van Jezus als Messias.

Jes.7
Koning Resin van Aram en Koning Pekach van Israël willen ten strijde trekken tegen Koning Achaz van Juda, en hebben zich al gelegerd in Efraïm. De Heer zegt tegen Jesaja dat hij hem tegemoet moet gaan. Zeg hem: “Beheers u! Blijf rustig, vrees niet, laat u niet van streek brengen door die twee rokende houtstompen, door de vlammende woede van Resin van Aram, en van de zoon van Remaljahu. Dan geeft de Heer zelf een teken aan Achaz: Zie, de jonge vrouw is zwanger, en zal een zoon ter wereld brengen, en u zult hem de naam Immanuël geven.
Boter en honing zal hij eten, totdat hij het kwade weet te verwerpen en het goede weet te kiezen.
Want voordat de knaap het kwade weet te verwerpen en het goede weet te kiezen, is het land van de beide koningen, dat u angst aanjaagt ontvolkt. Aan de hand van deze vermelding van Jesaja zou het de zoon van Achaz moeten zijn de latere Koning Hizkia. Juist dat deze twee landen van de Koningen die Achaz zo vreesde ontvolkt zouden zijn, aleer deze knaap het kwade wist te verwerpen en het goede wist te verkiezen, geeft de doorslag dat de voorspelde zoon, de Koningszoon Hizkia zou moeten zijn. Hizkia was een Koning die God zeer behaagde.



Inleiding Jesaja
In de hoofdstukken 40-55 treffen wij een andere sfeer en situatie aan. Nu is de vijand niet meer Assur maar Babel, en de profeet, die in deze hoofdstukken aan het woord is, kondigt de bevrijding aan uit de Babylonische ballingschap. De bevrijder van de verbannen Judeeërs, de Perzische koning Kores, is zijn opmars begonnen, die zal leiden tot de val van Babel. De exegeten zijn er tegenwoordig algemeen van overtuigd dat de hoofdstukken 40-55 van een onbekende profeet afkomstig zijn, Tweede Jesaja of Deuterojesaja genoemd, die optrad rond het einde van de ballingschap.

Ook hier heeft Jesaja’s profetie (40-55) geen betrekking op een Messiaanse aankondiging van Jezus. Het staat in het teken van de bevrijding van de verbannen Judeeërs de opbouw van Jeruzalem en de tempel. Maar als wij het Woord met ons hart lezen in plaats van met het hoofd kan het niet anders zijn dat het op onze innerlijke bevrijder van toepassing is. Wij zijn het land Israël dat verdeeld is geraakt door de oorlogen die onze innerlijke conflicten veroorzaken en voorstellen. Zo is het ook bij ons, dat ene (ego) wat zich altijd verzet tegen God, dan krijg je verdeeldheid.

Jes. 42 1 Zie hier Mijn dienstknecht die Ik ondersteun; Mijn uitverkorene, die Ik met genoegen gadesla. Ik heb Mijn Geest op Hem gelegd.

Aant. 42, 1 Deze hele perikoop heeft betrekking op deze profeet, ‘Jesaja’

Jes. 42, 5 Ik de Heer, heb u geroepen om het heil te brengen, Ik neem u bij de hand, Ik vorm u, en bestem u tot een verbond met het volk, tot een licht voor de naties, om blinde te ogen te ontsluiten om gevangenen uit de kerker te bevrijden, degenen die in duisternis van de gevangenis wonen.

Aant. 42,5 Deze perikoop is een roepings orakel, gericht tot Kores, maar is door een redacteur hier ingelast omdat het begrepen werd als een profetie over de Dienaar van de Heer.


Bij Jes. 45, 1 Zo spreekt de Heer tot Kores, Zijn gezalfde, die Ik bij de rechterhand heb genomen om volken voor Hem neer te leggenJes.

Hoofdstuk 45 heet: roeping van Kores!

Jes.45,13
Ik heb hem laten opstaan voor de overwinning
en al zijn wegen maak Ik vlak;
hij is het die mijn stad zal herbouwen en mijn verbannenen zal laten gaan,
zonder betaling en niet voor loon’,
zegt de heer van de machten.

Degene die de Heer laat opstaan is Kores.
.



Jes. 53, 1 Wie heeft er geloofd in wat wij hebben gehoord? Aan wie is de arm van de Heer getoond. Als een jonge plant schoot Hij recht omhoog, als een wortel die in dorre grond ontkiemt. Zijn uiterlijk noch zijn schoonheid waren het bekijken waard, hij was geen verschijning die onze bewondering wekt.

Aant. 53,1 “Belijdenis van een anonieme groep. Wellicht is hier de dienaar de profeet en dan belijdt het volk dat het hem miskend heeft. Indien deze perikoop over de profeet handelt, dan is het werk van zijn leerlingen”. Ik weet niet welke profeet hier bedoeld wordt ‘Jesaja’ of Zerubbabel. Ik denk Jesaja, want deze Profeet is ook door het volk mishandeld en vermoord.

Al met al zijn er meerdere Messiassen, uitverkorenen en gezalfden aangeduid, daarom is het voor mij duidelijk dat de Messias een innerlijke aanwezigheid is vanaf het begin van de schepping. Dit was ook Jezus boodschap, ook zegt Jezus dat vergeving de sleutel tot de hemelpoort is, onszelf vergeven dat de zoon uit het vlees (lichaam) niet onze ware identiteit is, maar de Zoon uit God geboren( geest) onze ware identiteit is. Ons zelf vergeven dat wij Hem niet erkent hebben als zodanig. Waarom dienen wij anders in elke mens de Christus te zien? Jezus was daar heel duidelijk in, Vergeving! Vergeef jezelf, dat je Hem niet ziet, je ziet alleen een lichaam, een beeld, niet het wezenlijke, Christus, Zoon van God die de mens in werkelijkheid is, achter het lichaam. Daarom is het lichaam niet meer als een beeld en verder onbelangrijk. De Heilige Geest gebruikt het als een communicatie schakel tussen God en de mens.
Zonde heeft de betekenis van vergissing in het Hebreeuws. God laat weten dat door vergeving of inkeer deze vergissingen ongedaan worden gemaakt. Vergeving is het laten sterven van de onware zoon in ons of het ego. Het sterven en leven voor de ander zal bij ons eerst een houding moeten worden, willen wij rein van hart zijn, het is ook een betekenis van de besnijdenis, dit is het wat Jezus ons voordeed, zo dienen wij ook de Schrift te vervullen. Ik ben van mening en met mij zeer velen dat Hij niet is gestorven als straf voor onze zonden. Want God vergeeft in het O.T. al de vergissingen van Zijn Volk. Hebben ze berouw en zijn ze trouw dan geeft God ze weer Zijn vrede, zijn ze Hem niet trouw en Hem weer vergeten, dan komt de gerechtigheid, loutering, dat is weer Zijn barmhartigheid, zodat wij Hem weer gaan herinneren en de weg naar huis weer gaan volgen in plaats van de weg die de afgoden ons wijzen en verder van Hem weg leiden, de diepte in van de afgrond van het dodenrijk, waar wij ons dan in ballingschap bevinden. Het zijn allemaal termen, voor deze wereld waarin wij ons bevinden en waar wij uit weg geleid willen worden. Alleen in deze wereld hebben wij de mogelijkheid om van het ego, ‘satan’ verlost te worden. Wij zijn hier om te herstellen om weer in de eenheid te komen door verzoening. Alleen er zijn voor Hem, en vooral om te leren dat alleen God bestaat er buiten Hem niets anders is. Gods geboden is de schrift vervullen en deze onderhouden. De tien geboden zijn “de wet” van God alle andere regels zijn voorschriften van de mens. Deze tien geboden worden door het hele O.T. uit geleefd, hoe ze nageleefd moeten worden en hoe ze geschonden kunnen worden.
Alle protetieën gaan over een Messiaanse tijd, die aanbreekt in ons zelf als de Christus in ons is opgestaan. Zoals ook de Sabbath deze betekenenis heeft; Als alles volbracht is. De zevende dag is symbool voor deze Messiaanse tijd.


.





. [