EN HIJ BAD

Gen 32-1
En hij bad: ‘God van mijn voorvader Abraham, God van mijn vader Isaak, HEER, die tegen mij gezegd heeft: “Ga terug naar je land, naar je familie, ik zal jou voorspoed geven” – ik ben alle weldaden en al de trouw die u aan mij, uw dienaar, bewezen hebt niet waard. Met alleen mijn stok ben ik indertijd de Jordaan hier overgestoken, en nu kan ik mijn mensen zelfs over twee kampen verdelen. Ik smeek u, red mij uit de handen van Esau, mijn broer, ik vrees dat hij ons zal aanvallen en mij en iedereen zal doden, ook de kinderen en hun moeders.


God van Abraham,die tegen mij gezegd hebt, ga terug naar je land en je familie.
Ook tegen mij spreekt God voortdurend terug te gaan naar mijn land, dus inkeer te doen.
Nooit heb ik dit begrepen zoals het behoort begrepen te worden.
Waar is mijn land?
De boodschap van de Bijbel is niet van en voor deze wereld maar voor ons innerlijke land, de Bijbel spreekt daarom van inkeer, 2 Kor, “ wij richten ons niet op de zichtbare dingen maar op de onzichtbare, want de zichtbare dingen zijn tijdelijk, de onzichtbare eeuwig.
Het voortdurend op het innerlijk richten is dan tot inkeer komen, daar is mijn land.
Abraham moest ook naar het land dat God hem aanwees en hij moest het doorkruisen, m.a.w. je innerlijk verkennen er is een Griekse wijsheid; ”mens ken u zelve kennen”

Jes. 30:15 In rust en inkeer ligt jullie redding.

Ez.18:22 Denken jullie dat ik het toejuich als een slecht mens sterven moet? –spreekt god, de Heer. Nee, ik wil dat hij tot inkeer komt en in leven blijft

Bij Ezechiël wordt ons geleerd dat je door inkeer of je omkeren daar ook het eeuwige leven in besloten ligt, want het leven waar de Bijbel over spreekt is het eeuwige leven.
Wanneer je niet in je zelf keert zul je nog steeds moeten sterven en dat juicht God niet toe.
Inkeer geeft ook voorspoed, alles valt bij mij nu een beetje op zijn plaats.
Ik vond het n.l. moeilijk me voor te stellen dat een mens veilig en vredig kon zijn, maar het is mogelijk door inkeer.
Het is de vreselijke, moeilijke en angstige stap die we moeten zetten, de stap die Jacob hier heeft gedaan na een hevige innerlijke strijd met God, die deze angstige beslissing meebracht, zoals het in ons leven allemaal vergaat.
Jacob zegt: "Met alleen mijn stok ben ik gegaan”, stok en staf betekent rechtvaardigheid en barmhartigheid, Hij moest in ballingschap bij zijn oom Laban de staf van barmhartigheid nog verdienen, ook weer onze les, op aarde zijn wij ook in ballingschap.
Door rechtvaardig te leven stroomt barmhartigheid ons leven binnen.
Dat inkeer zo van Levens belang is wordt mij nu duidelijk,het voortdurend met Hem zijn, ingekeerd zijn alles met Hem samen doen, ik denk door dit te oefenen de onvoorwaardelijke liefde (barhartigheid of genade) door ons heen gaat stromen en er inderdaad voorspoed zal zijn, zoals bij de Aartsvaderen die tot inkeer gekomen waren.
De wereld wordt dan onbelangrijk en kunnen we zeggen; “ik heb haar overwonnen”
Inkeer heeft voor mij nu een hele diepe en onvoorstelbare grote betekenis gekregen.
Inkeer geeft; verlossing, overvloed, eeuwig Leven, stroom van onvoorwaardelijk Liefde, dit alles heeft weer te maken met het in verwachting zijn, of de komst van de Heer!
Het steeds verzoenen of vergeven is ook inkeer dat vaak vanuit het diepste diepte moet komen.
Met Hem Leven is een verzoening, een communiceren met Hem, het is "die dag" die aanbreekt, en de betekenis van de Sabbath.