MIJN VERLANGEN GAAT NAAR U UIT

Psalm 25Vergeef mij, HEER, mijn grote schuld,
omwille van uw naam.
Keer u tot mij en wees mij genadig,
ik ben alleen en ellendig.
Mijn hart is vol van angst,
bevrijd mij uit mijn benauwenis.
Zie mij in mijn nood, in mijn ellende,
vergeef mij al mijn zonden.
Onschuld en oprechtheid mogen mij bewaren,
op u is mijn hoop gevestigd.
God, verlos Israël,
verlos het van al zijn angsten.


Schuld hebben wij aan ons zelf, doordat dat wij in een illusie blijven leven, dat is de schuld waar de Bijbel over spreekt, niet dat wij anderen iets aan doen of anderen ons iets aan doen, zoals wij gewend zijn te denken.
Wij doen anderen iets aan doordat wij in de illusie blijven leven.
Ook bloedschuld kun je hier mee in verband brengen.
Het elkaar gevangen houden door te oordelen dat wij een lichaam zijn, ziek zijn en slecht zijn etc. houdt de mens en ons zelf gevangen, wij belemmeren de verlossing van onze naaste en van ons zelf, en dat is zonde.
We ontvangen zo niet het eeuwige leven en moeten weer terug in het bloed, waar wij dan schuldig aan zijn, dus bloedschuld.
De wereld als werkelijkheid te zien en als Gods schepping is ook schuld op ons laden.
Het ons zelf met schuld opladen wordt zonde genoemd.
De illusie die wij erop na houden is de zonde, wie is zonder zonde vraagt Jezus ons?
Wie ziet deze wereld en ieder mens als illusie?
Niemand, en toch is dit het geheim in de Bijbel, je kunt het heel goed lezen als je in de Bijbel gaat schouwen.
De letters en woorden zijn lichten, zij openbaren de waarheid.
Ik weet dat wij geen zondaars zijn, maar in de Bijbel wordt over zondaars gesproken, en op deze manier dat wij denken dat deze wereld het is om te overleven, dus dat zij werkelijkheid is, is zonde, we missen zo het doel van onze Schepper.
Het idee dat wij zondaars zijn hoort ook bij de illusie.
Deze manier van leven geeft angst en tevens een zo groot verlangen naar God.
Onschuld en oprechtheid moge mij bewaren, dat is waar wij van overtuigd dienen te raken, dat wij een ieder onschuldig mogen zien, want het is onze eigen duisternis, onze eigen onterechte schuld gevoelens die wij zien.
Wij zijn nog altijd en eeuwig Zijn kinderen, volmaakt gegemaakt zoals Hij ons geschapen heeft.
Wij dienen ons er van bewust te worden dat niet God ons schuldig ziet maar de aanklager ons bij God schuldig verklaart.(het ego)
De aanklager zegt: "veroordeel de ander maar, geef die maar de schuld, jij bent het niet".
We denken altijd dat de ander of iets buiten ons de schuld is van narigheden of ellende, ook plezierige dingen.
We hebben er geen weet van dat die ander altijd het spiegelbeeld van ons zelf is, de ander is ons zelf.
Wanneer wij enkel onvoorwaardelijke liefde zien, zien wij het spiegelbeeld van Christus in ons, de werkelijkheid.