DAN LADEN ZE GEEN SCHULD OP EN ZULLEN ZE NIET STERVEN

Lev.4-22
Als een leider van het volk onbedoeld zondigt tegen een van de geboden van de HEER, zijn God, en schuld op zich laadt door iets te doen dat niet toegestaan is, moet hij, zodra hij beseft wat hij misdaan heeft, een bok zonder enig gebrek offeren. Hij moet zijn hand op de kop van het dier leggen en het slachten ten overstaan van de HEER, op dezelfde plaats waar de dieren voor het brandoffer geslacht worden.

Het is heel interessant dit geestelijk of vanuit het hart te interpreteren in plaats van met het hoofd of verstand. Het is in het O.T. een zeer essentieel onderwerp ; “schuld “

Het heeft alles te maken met het idee van oordelen dat wij bijna voortdurend doen en waardoor wij schuld op ons laden. Daar alles voor de geest is bedoeld, (wij zij geen lichaam maar geest) is het de schuld die de geest belast of zwaarder maakt. Ik las een stukje over de zwaartekracht van schuld en dacht toen aan de schuld waar de Bijbel van spreekt, “het met schuld beladen zijn.” Het is schuld die de geest zwaarder maakt, waardoor ze aantrekkingskracht krijgt.
Door het oordelen wat wij doen, onze eigen tekortkomingen of schuldgevoelens buiten ons zelf te plaatsen laden wij schuld op ons waar daadwerkelijk onze geest zwaarder en donkerder van wordt. De geest moet weer lichter worden, lichter van 'gewicht' en minder duister, verlost van de duisternis in Bijbelse taal, verlost van de vloek.(ego) Schuld op ons laden heeft dus te maken door Gods geboden te overtreden en iets doen wat niet is toegestaan, het beschuldigen, oordelen en veroordelen. Iemand of een situatie beoordelen, en veroordelen is je zelf met schuld beladen. Wij zijn gewend onze onbewuste en verborgen tekortkomingen buiten ons zelf te plaatsen door ze te projecteren op anderen en hen dan daarvoor te veroordelen, we zien in waarheid onze gedachtenwereld in het licht weerspiegeld.
Alles wat we waarnemen of zien komt vanuit onszelf en dat te erkennen is zeker niet makkelijk voor het ego. Wij leven nog altijd vanuit het ego zolang wij nog onze eigen wegen en wetten naleven, door de gewoonten van het andere volk te volgen.
Het oordelen en beschuldigen hoort daar ook bij en dat maakt dus onze geest zwaarder of beladen met 'schuld'. Onze eigen verborgen of onbewuste tekortkomingen worden heimelijk verborgen gehouden, in duistere -nisjes in onze denkgeest. Wij denken door een ander te beschuldiging of te (ver)oordelen er zelf van bevrijd te zijn. En wie oordeelt er niet? Daar zijn wij schuldig aan, dat is wat God de ‘zonde’ noemt, het onterecht beschuldigen want we zien onze eigen gedachtewereld als waarneming. Onze gedachten zijn energieën en door het focussen op een gedachtebeeld kan deze energie een beeld vormen, het licht is als een soort lijm die de energie hecht aan een beeld. Daarom moeten wij onthechten, onthechten van de beelden die wij met de universele ’lijm’ gemaakt (gehecht) hebben.
God zegt dat wij ons aan Hem moeten hechten, Hem moeten aanhangen. Zie hoe waar het Woord is! Onze wereld is een gedachtewereld, energie die zich is gaan hechten aan gedachtenbeelden, zo is ons wereldbeeld ontstaan. Doordat de geest steeds zwaarder wordt door oordelen en beschuldigen heeft ze een enorme aantrekkingskracht gekregen, waar wij alleen niet meer van los kunnen komen. Dat lees je ook in de Bijbel. Het ego heeft zoveel schuld op zich geladen dat we zelfs de bloedschuld op het ego kunnen verhalen. Dit vraagt om een wat dieper inzicht.
Het is een eeuwig Leven, als wij ‘dood’ zijn is het Zelf, ons onderbewustzijn nog altijd aanwezig want wij zijn eeuwig geschapen. Zolang wij nog gehecht zijn aan de wereld, de band met het ego nog niet verbroken hebben zullen wij verbonden blijven met een lichaam en daarmee dus ook nog met het bloed een band hebben en sterven. Het eeuwige Leven is nog steeds onbereikbaar door deze band met het bloed. Waarvan men dan van bloedschuld en bloedband kan spreken. Wanneer wij niet vergeven zullen wij ook niet vergeven worden en gevangen worden gehouden in een kerker als lichaam. Door niet te vergeven hebben wij dus bloedschuld op ons geladen. De geest blijft gebonden aan het bloed door het oordelen of het onterecht beschuldigen van mensen, van wat in ons zelf aanwezig is. Dit kun je dan bloedschuld noemen, waar wij verantwoordelijk voor zijn. Dit is de bloedschuld zo als God het bedoeld heeft. Zo zie je dat bloedschuld een hele andere betekenis heeft gekregen in de wereld waarin wij zelf zijn gaan denken zonder God. Vergeving biedt het Leven, dan zullen wij Leven en niet meer in dit dodenrijk of als vreemde en slaaf in een ander land zijn. We zijn verlost, bevrijd van de band met het bloed, de valstrik van het ego. De Bijbeltaal spreekt over deze schuld en deze schuld moet worden vrij gekocht of worden in-opgelost. Vergeven lost de illusie van schuld op. De geest hoort vrij te zijn van oordelen, voorkeuren en de afgodsbeelden van de wereld. Wanneer we vergeven wordt de geest lichter op twee manieren, de duisternis lost op en ze wordt lichter van ‘gewicht‘. De geest kan zich nu verheffen. De Weg van duisternis naar licht heeft ook de betekenis van het varen door het water, de zee of naar de overkant. Of op de rechte weg varen, wat dan weer de betekenis heeft van rechtvaardig zijn. Ook heeft dit varen met het opstijgen te maken, het lichter worden van geest en dan spreken we een Hemelvaart. Henoch, Elia, Elisa, en Jezus en Maria zij, zijn Ten Hemel opgevaren, opgeheven. We varen omhoog, de symbooltaal van het Woord is zo ontzagwekkend wonderlijk mooi. Maar wij hebben door de duisternis in ons, het Woord niet begrepen. We hebben van het woord beelden gemaakt door onze eigen manier van denken, het zelf denken zonder God en dat noemen we ego. Het vlees is nu een boodschap geworden. We moeten er dan ook naar kijken zegt Jezus. Lichamen worden door de Heilige Geest gebruikt, als beelden die een boodschap bevatten. Beelden om onze tekortkomingen te kunnen aanschouwen, waar wij ons niet van bewust zijn. Onze vergissingen worden nu door projectie buiten ons weergespiegeld, door Christus die als onze broeder ons een spiegel voor houdt. Daarom wordt ons geleerd het gelaat van Christus in ieder mens te zien, want dat is de ware identiteit van de mens, wij allen zijn Gods Zoon, of het Volk van God, als èèn Zoon. Wij allen zijn een deel van het lichaam van Christus zegt Paulus, en elk deeltje of vonkje bevat de heelheid van Christus. Door naar Zijn Gelaat te kijken kan Hij ons bevrijden als wij ons zelf vergeven dat wij niet Hem zien, maar een ´zondaar´, dat is de ‘zonde´ bij God, jammer wij missen hier door ons doel. Het ego zegt, nee dat ben ik niet, dat zit niet in mij, maar onze broeder of Christus laat het ons zien, hij is onschuldig wij zien wat in ons verborgen wordt gehouden, en wat verborgen wordt gehouden moet aan het licht gebracht worden, en dat is de betekenis van: “het licht moet geopenbaard worden. Dat zei Jezus waarvoor Hij gekomen was en wij moeten Hem daarin volgen. Elke broeder is onze verlosser, het is Christus in onze broeder die ons verlost door de èènheid van geest, die wordt verkregen door vergeving. Gedachten zijn krachten het is energie die beelden vormt, maar het blijven luchtspiegelingen. Gelukkig is de kwantumfysica al heel ver met haar bewijzen omtrent dit onderwerp, deze oeroude kennis. Als alles tot een nulpunt is gekomen door wetenschappelijk onderzoek, blijft er alleen nog een wolkje energie over. Het is dat wolkje van de Bijbel waarin God vooruit gaat. In dat kleine wolkje is God aanwezig, Mikro, Makro kosmos. Het is God die omhuld is door onze duisternis die de wolk symboliseert bij Mozes. En weer is het Woord waarheid, alles in symbool taal wat het communicatie middel van de Heilige Geest is, tussen God en de mens.


Al het goede wat gegeven wordt komt door wijsheid, zij is de Hemelse Moeder. Daar God èèn is en geen tegenstelling of dualisme kent, bestaat er in werkelijkheid geen goed en kwaad. Alles is zoals het is, beelden eigen gemaakte beelden. God houdt ons een keuze voor; “de zegen of de vloek” kiezen wij voor een wereld zonder oordelen of beschuldigen, waar wij alleen maar liefde zien dan hebben we gekozen voor de zegen zullen we gelukkig zijn en Leven, kiezen we voor de vloek of ego, zal leed en dood ons deel zijn, zo simpel is het. Het begrip van het woord vloek heeft veel angst gezaaid, het is gewoon een kiezen voor het ego, kiezen voor de gewoonten van het andere volk wat afgoden vereert. De wereld zoals wij gewend zijn haar waar te nemen vol ellende en haat is een keus, we kunnen haar ook als onschuldig en volmaakt zien, dat is kijken met de ogen van Christus. We hebben ons denkbeeldig afgescheiden van de Bron, ego betekent dan ook afgescheiden deeltje. Bij God is alles èèn, geen tegenstelling en Zijn Schepping is Zijn Zoon, èèn met de Vader, nooit zijn wij afgescheiden geweest van God, Hij is ons bestaan en onze Levensgeest. En toch is onbewust een afgescheiden gevoel van God in ons aanwezig wat mede oorzaak is van het schuldgevoel, onbehagen, onvrede en angst bij ieder mens, daarom zijn wij altijd zoekende in deze wereld naar geborgenheid, liefde en geluk. En een ieder denkt dat dit gevoel te maken heeft met het verleden. Het ego heeft er kant en klare verklaringen voor in elke vorm of situatie, ze zijn dan ook zijn instrumenten.
Het is God die in de strijd vooruit gaat, want een strijd in onze geest is het, een strijd om Gods Koninkrijk hier op aarde.

Ex. 28-38
Door de rozet voortdurend op zijn hoofd te dragen, neemt Aaron de schuld van de Israëlieten op zich.

De roos is het symbool van liefde en vergeving. Aaron moet de bloem op zijn voorhoofd dragen. Het hoofd is aan God gewijd, het hoofd heeft dezelfde betekenis als het tiende deel dat aan God toebehoort. De boodschap van dit vers is dat wij niet in het hoofd mogen verblijven maar in het hart. Het verstand het radicale waar het ego zich ophoudt is verboden gebied, het is de verblijfplaats van God, Zijn Naam bevindt zich in ons hart, Zijn Naam is Zijn Zoon. Wanneer wij vanuit het hoofd denken is dat denken zonder God en met het ego die op Gods troon is gaan zitten, de hoogmoed.

Ex. 28-43
Dan laden ze geen schuld op zich en zullen ze niet sterven. Dit is een blijvend voorschrift voor hem en zijn nakomelingen.

Door oordelen laden wij schuld op in onze geest en zullen wij sterven in plaats van Leven. Sterven doen we in het dodenrijk, het land of koninkrijk waar we nu ‘verblijven‘. Het sterven heeft dus te maken met leven vanuit het ego of het niet luisteren naar Gods Stem.


Schuld opladen, onze geest dus beladen, zwaarder maken, donkerder maken, want dat is wat er werkelijk gebeurt met onze geest, doen we dus door iets te doen wat de Heer verboden heeft. Het is luisteren naar de stem van het ego in plaats van naar Gods Stem. Het ego wil het liefst een hele duistere geest, daar gedijt zijn koninkrijk het beste, liefst zo donker mogelijk dat we zo goed als blind zijn. Door de vergissing of ´zonde´ meteen bij de Heer bekend te maken door de Heer een dier aan te bieden kan de 'zonde' weer ongedaan worden gemaakt. Het dier is symbool voor het dier in ons of onze dierlijke eigenschappen die nog in ons aanwezig zijn en geofferd moeten worden op ons innerlijke altaar. Wij moeten ontstijgen aan deze lagere dierlijke eigenschappen het leven om te overleven. Het is ook de betekenis van de afbeeldingen van de Cherubs op de Ark. Wij hebben deze voorstellingen van de beelden op de Ark anders gemaakt. Maar in het oude oosten is een Cherub, een beeld met het lichaam van een dier met een mensenhoofd, wat deze ontstijging wil uitbeelden.
Het dier moet zonder gebreken zijn, wat wil zeggen, dat we niets achter of verborgen mogen houden van onze tekortkomingen. Alle duisternis in ons moet aan het licht gebracht worden.

Wat is waarheid, wanneer is het de waarheid, dat vraagt de mens zich eindeloos af. Ik denk dat wij nooit de volledige waarheid of volmaakte waarheid kunnen waarnemen. De waarheid wordt ook verdeeld waargenomen net zolas wij alles verdeeld waarnemen en het zelf ook zijn. Daarom is alles de waarheid wat uit dezelfde Bron afkomstig is. Het Woord en hiermee de waarheid is uit de èènheid getrokken. Alle Heilige geschriften, wijsheden, theorieën, alles wat uit de Ene Bron komt zijn aspecten van de waarheid. Wanneer al deze vormen als puzzelstukjes bij elkaar passen, hebben we de gehele waarheid. De waarheid is altijd hetzelfde zij veranderd nooit en blijft eeuwig onveranderd. Als alles klopt kom je tot de ontdekking dat er alleen maar; “de waarheid” bestaat zoals alleen maar God bestaat en dat deze wereld een illusie is. De Bijbel getuigt hiervan, God is geen gestalte of lichaam dus zijn wij het ook niet. Hij schiep ons voor eeuwig naar zijn beeld. Alles wat vorm heeft is vergankelijk en niet de werkelijkheid van God maar een illusie of visioen, zo simpel is het. Als je de Bijbel bestudeerd en andere heilige geschriften, studies van heiligen kom je tot de waarheid, dat de wereld die wij waarnemen vol van wroeging angst en haat, niet Gods Schepping kan zijn maar een wereld door het ego door gemaakt. Wanneer wij alles als onschuldig en vergeven zien, zien wij Gods wereld. Het lijken twee werelden maar in werkelijkheid is het èèn wereld, een liefde volle vergeven, onschuldige wereld. Dat is wat wij moeten leren zien. God gaat ons in alles voorruit, Hij is het die alles bestuurt, ook al lijkt het niet zo. De ogen van het lichaam zien alles verdraaid en zijn ‘blind' door de duisternis of wolk die haar omgeven heeft waardoor zij nooit de waarheid kan aanschouwen. Wij moeten leren met ons hart te kijken, daar leeft de waarheid. Het ego wat verdeeldheid of dualisme zaait is Gods grootste vijand waar wij van verlost moeten worden. Dit is de verlossing waar God over spreekt.