HEDEN HOUD IK U VOOR DE ZEGEN OF VLOEK

Dt. 11
Mozes sprak tot het volk:
'Houd mijn woorden in gedachten, maak ze u eigen, draag ze als een teken om uw arm en als een band op uw voorhoofd.
Besef goed, vandaag stel ik u voor de keuze tussen zegen en vloek. Zegen, als u gehoorzaam bent aan de geboden van de Heer, uw God, zoals ik ze u vandaag voorhoud. Vloek, als u zijn geboden niet gehoorzaamt en afwijkt van de weg die ik u vandaag wijs en achter andere goden aan loopt die u eerst niet kende.'

Wat zijn de geboden van de Heer? Het achter andere goden aanlopen omvat alle geboden van de Heer. Dit gebod moet in onze gedachtes voortdurend aanwezig zijn, wij dienen er ons constant van bewust te zijn. Het is het ego dat de hele dag achter andere goden aanholt. Want het ego wil niets anders dan genieten. Het genieten wat de Heer bedoeld is het genieten van Zijn Aanwezigheid, het Thuis zijn. Het genieten zoals het ego bedoeld brengt altijd lijden met zich mee. Elk moment van de dag kun je kiezen tussen Gods zegen of de vloek, of tewel tussen liefde en angst, lijden en geluk. Geluk of lijden hebben wij dus zelf in de hand. Het is naar Gods Stem of die van het ego luisteren. De stem van het ego overheerst de Stem van God en is misleidend. Deze wereld nalopen is alles wat het ego te bieden omdat het als doel heeft ons bij God vandaan te houden. Deze wereld nalopen is in de Apocalyps het beest volgen, wat de betekenis heeft van het lagere in ons zelf het dierlijke instinct of ego volgen. In het paradijs kende wij geen andere goden, er was geen wereld waarvan wij konden ‘genieten’, er was alleen gelukzaligheid, het genieten van God. Totdat er een stemmetje in ons binnenste ging spreken, het stemmetje van het beest, het ego. Wanneer we dit begrijpen en er naar zullen leven kiezen we voor de zegen die ons verlost. Vergeven is kiezen voor verlossing, het vergeven dat deze wereld door God geschapen zou zijn. Gods wereld is een onvergankelijke, onzichtbare wereld, de nieuwe aarde waar wij ons alleen op dienen te richten, Paulus zegt het ons. Wat wij waarnemen met onze blinde, fysieke ogen is de wereld van het ego of het beest, al lijkt zij nog zo schitterend het is een bijna onzichtbare schaduw van Gods wereld. Deze wereld is prachtig als je haar waarneemt zonder gedachtes of oordeel, totaal vergeven, wat waarlijk zien of visie is. Gods licht zal er door heen schitteren, dan zien we een volmaakte wereld. Deze wereld en haar gewoontes niet navolgen is het gebod van de Heer, dan zullen wij lang (eeuwig) en gelukkig leven. De gewoontes van deze wereld zijn de gewoontes van het vreemde volk in de Bijbel. Een prachtig gedicht over het loslaten van deze wereld las ik van Johannes van het Kruis, en wil het hier graag bij plaatsen.


Bestijging van de Berg Karmel 1-13 nrs. 10-13

Om te komen tot alle smaken
wil niet smaak hebben in alles;
om te komen tot alles te bezitten,
wil niets bezitten in niets;
om te komen tot alles te zijn,wil niet iets zijn in niets.

Om te komen wat je niet smaakt,
moet je gaan waarlangs je niet smaakt;
om te komen wat je niet weet
moet je gaan waarlangs je niet weet;
om te komen tot wat je niet bezit,
moet je gaan waarlangs je niet bezit;
om te komen tot wat je niet bent,
moet je gaan waarlangs je niet bent.

Wanneer je blijft stilstaan bij iets,
laat je na te werpen op het al;
want om te komen tot het al,
moet je helemaal afzien van alles;
en wanneer je ertoe komt het helemaal te bezitten,
moet je het bezitten zonder iets te willen;
want als je iets wilt bezitten in alles,
heb je niet zuiver in God als schat.

In deze naaktheid vindt de geest zijn rust en ontspanning;
want omdat hij niets najaagt, vermoeit hem niets op de weg omhoog;
en drukt niets hem neer op de weg naar op de weg naar beneden;
want hij staat in het middelpunt van zijn nederigheid;
jaagt hij iets na dan vermoeit hij daardoor juist zichzelf.