WEES NIET BANG

Ben al dagen aan het tobben over een probleem in mijn gezin wat mij steeds angstig en verdrietig maakt. Het lukt me niet het los te laten. Nam de Bijbel en vroeg om hulp. Het loslaten door het aan God te geven, lukt niet altijd. De Bijbel is voor mij een rots in de branding zoals God Zelf. Steeds weet ze door te dringen tot die ène kern van het probleem, wat op het eerste oog niet gezien en opgemerkt wordt. Ook nu weer, kon ik er niets mee. Sloot mijn ogen en keerde met het Woord of vers naar binnen na het een aantal keren op nieuw gelezen te hebben om het diep tot mij door te laten dringen.

Jes. 43-3 NBV
Welnu, dit zegt de HEER,
die jou schiep, Jakob, die jou vormde, Israël:
Wees niet bang, want ik zal je vrijkopen,
ik heb je bij je naam geroepen, je bent van mij! Moet je door het water gaan – ik ben bij je;
of door rivieren – je wordt niet meegesleurd.
Moet je door het vuur gaan – het zal je niet verteren,
de vlammen zullen je niet verschroeien. Want ik, de HEER, ben je God,
de Heilige van Israël, je redder.
Voor jou geef ik Egypte als losgeld,
Nubië en Seba ruil ik in tegen jou. Jij bent zo kostbaar in mijn ogen,
zo waardevol, en ik houd zo veel van je
dat ik de mensheid geef in ruil voor jou,
ja alle volken om jou te behouden. Wees niet bang, want ik ben bij je.

“Voor jou geef Ik Egypte als losgeld, en de mensheid geef ik in ruil om jou te behouden. Deze zin was het antwoord, een zin die mij nog nooit eerder was opgevallan,
Niemand leeft voor zich zelf en niemand sterft voor zichzelf ging door mijn gedachten.
Over het los of vrijkopen van de mensheid heeft men ons toch iets anders geleerd! God geeft ons de mensheid in ruil om ons te behouden. Is de mensheid niet Gods ènige Zoon, is Egypte niet de beproeving en onze redding om ons wakker te schudden uit een illusie van slavernij? Zei God niet in een visioen tegen Abraham dat zijn nageslacht zou leven als een slaaf in een vreemd land? Is niet juist dit land, Egypte van de farao het ego waarin wij leven en slaaf zijn? Zei God niet tegen de farao, laat mijn Zoon gaan?

Ex 4-22
Dit zegt de HEER: Israël is mijn zoon, mijn eerstgeboren zoon. Ik heb je bevolen mijn zoon te laten gaan om mij te vereren, maar dat heb je geweigerd.

De gehele mensheid is Gods volk, als Zijn ènige Zoon, allen zijn wij een deeltje van de Christus, het Godsvonkje waarvan God zegt: “Ik ben in uw midden“, allemaal zijn wij Zijn zonen en dochters naar Zijn Naam genoemd. Onze naasten zijn onze verlossers, zonder hen is het onmogelijk verlost te worden in dit vreemde land van de faraO.
Er staat toch geschreven dat dit niet ons thuis is? De kern van het probleem was zoals altijd, vergeving. Deze naaste waarvan ik verdriet had zou ik dankbaar moeten zijn, hij is mijn verlosser die de mensheid en Egypte als losgeld vertegenwoordigd. Nooit is iemand of iets ergens schuldig aan. We moeten bij ons zelf naar binnen keren en kijken wat de boodschap is. Dit bedoelde Jezus toen hij zei: “kijk naar wat voor je is en het zal zich openbaren“ en Mozes die tegen het volk zei wat stierf door giftige slangenbeten, dat ze naar de bronzen slang moesten kijken dan zouden ze Leven. Haat maakt ons denken ziek, kunnen wij de slang niet symbolisch zien als de haat in ons? Doordat wij het ons niet bewust zijn denken we dat de ander de schuld is van onze emotionele pijnen zoals haat, angst en afscheiding. Wij hebben onze medemens nodig als hulp om de weg terug naar huis te vinden. Het is Gods Rechterhand, Zijn Heilige Naam of de Christus. In waarheid is de medemens Gods Aangezicht waar wij een beeld voor geplaatst hebben. Even iets tussen door nu we het over naar binnen kijken hebben. De betekenis van genieten in het Hebreeuws is letterlijk: “intensief zien“, wat te maken heeft met het bij jezelf naar binnen kijken, of innerlijk schouwen,” werkelijk zien dus, met de ogen van Christus, die alleen Liefde ziet.

De gehele mensheid is Christus als Zijn enige Zoon. Zijn wij in dit vreemde land niet met blindheid geslagen doordat wij God vergeten Zijn? Het antwoord raakte de kern van het probleem, ware VERGEVING niets of niemand is schuldig. Wat is ware vergeving een moeilijke les, met nadruk op ”ware” want zoals de kerk ons vergeving geleerd heeft is deze zegen een vloek geworden. De mensheid als Zijn ènige Zoon heeft hij gegeven in ruil of als losgeld. Zo waardevol zijn wij voor Hem zo veel houdt Hij van ons. Doch wij zien Zijn Zoon niet, blind door de duisternis van het lichaam. Het lichaam is een zo belangrijk iets voor het ego, het houdt zijn koninkrijk in stand. Gods Geest, de Heilige Geest of Jezus Christus gebruikt dit lichaam als communicatie middel om de mens te verlossen, als deze bereid is te vergeven.
Als wij het verhaal in deze context lezen van het redden en het losgeld, krijgen wij toch een andere visie over de Schiftvervulling dan die de kerk ons geleerd heeft. Elk mens heeft als taak de Schrift te vervullen, de Zoon in ons moet bevrijd worden. Jezus deed het ons voor, het gaat om Zijn opstanding. Zodra wij ons dit bewust zijn kunnen we niets in deze wereld nog als schuldig zien, we zijn ontwaakt, het ego, vijand of Egypte is overwonnen. Het ego moet vernietigd of vergeven worden, het moet aan God gewijd worden. Aan God wijden, heeft dezelfde betekenis als vergeven of vernietigen. Het woord vernietiging heeft niet die beladenheid die wij er aan gegeven hebben.
Dit kunnen we ook in Bijbel vinden bij een aantekening.

Dt.7-1
Aan de vernietiging wijden: Iets aan het gewone gebruik onttrekken door het aan God toe te wijden of het onbruikbaar te maken.

Dit alles te begrijpen is niet mogelijk met het aardse verstand, het kan dit bovennatuurlijke gebeuren niet bevatten. Hier wordt geloof gevraagd in het onzichtbare en onbevattelijke, het geloof waarvan Jezus zegt dat het ons zal redden. Juist het geloof komt binnen het geloof tot zijn recht. Dit kunnen wij lezen bij een aantekening.

Ex.3-12
als u het volk uit Egypte hebt geleid, zult u Mij vereren op deze berg: Dit teken veronderstelt dat Mozes God gelooft en doet wat deze vraagt. Pas dan zal uit het teken blijken dat God het is die hem zendt. Ook elders zien we hoe God een teken geeft dat het geloof veronderstelt en dat slechts binnen het geloof tot zijn recht komt (1 S 2,34; Js.7,14; Jr.44,29).

Ik wil nog èèn aantekening aanhalen, dat de wetenschap door studie van het Joodse gedachtegoed het Israëlische volk als Gods Zoon verbonden is met het ontstaan van de wereld.

Gen 4- 1 Aant. KWB
In de hoofdstukken 4-11 wordt het ontstaan van de wereld verbonden met het ontstaan van het Israëlitische volk (door de roeping van Abraham: hfdst. 12).

Joh 1 St. VERT. 1977
In den beginne was het Woord, en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is. In Hetzelve het Leven en het Leven was het licht der mensen. Licht.
Hier staat me nogal wat!! Zijn wij niet Hetzelve? Zei Jezus niet “Gij zijt het licht van de wereld? Zonder ons de mensheid als Godszoon is geen ding gemaakt wat niet gemaakt is. Het Woord was bij Hem staat in de latere vertalingen. Ze hebben het Zelve weer buiten ons geplaatst, het verstand wat verbonden is met het ego denken, het zelf denken, kan niet anders redeneren.

ZIE IK SCHEP EEN NIEUWE HEMEL EN EEN NIEUWE AARDE

Zie Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde aarde.
　
Zeer bijzonder. Was naar een programma op tv aan het kijken, een zeer droevig verhaal van een moeder die haar dochter verloren had door zelfdoding.. Het ging over een levenslustig , vrolijk kind dat een duidelijk eigen willetje toonde. Tot op haar dertiende jaar toen er iets vreselijks met haar gebeurde. Vanaf dat moment was het een ander in zichzelf gekeerd en een onhandelbaar kind geworden. Later op haar twintigste jaar ontdekten de ouders hier de reden van.
Zij was op haar dertiende jaar verkracht. De vader vertelde dat hij uit literatuur en gemeenschappelijk onderzoek wist dat deze kinderen, meisjes zich zelf hieraan altijd schuldig bevonden. Het meisje heeft haar verdere leven deze afschuwelijke beleving meegedragen. Wat naar mijn mening de oorzaak is van een verder innerlijk wanhopig leven. Ging hier over nadenken en associeerde het helemaal met mijn eigen leven.
Ook mijn vreugde was van de ene op de andere dag rond mijn dertiende jaar verdwenen. Ik kan mij nog herinneren, dat het mij opviel waarom ik niet meer zo vrolijk en uitbundig kon zingen als voorheen wanneer ik blij achterom kwam gefietst door het pad. Ook in mijn verdere leven drukte dit als een stempel mee, maar je weet niet dat het een oorzaak heeft. Ik vroeg aan de Heilige Geest of dit werkelijk te maken kon hebben met het altijd verdrietige gevoel, emotionele leed en pijn en het alleen maar verdriet en pijn zien in de wereld, wat mijn vreugde om te leven vaak doet verdwijnen. Dacht er verder niet meer over na, vertrouwend dat het antwoord wel gegeven zou worden. Ging lezen zoals ik mij had voorgenomen, en begon met een stukje wat over schuld ging. Toeval? Naarmate ik verder las ontvouwde zich de waarheid.
Het antwoord was verbluffend. Eerst dacht ik dit heeft niets te maken met de ‘realiteit‘, ik heb deze ervaring toch zelf meegemaakt, dit is zo buiten mijn ‘werkelijkheid’! Een gevoel van afkeer was nog steeds zeer nadrukkelijk aanwezig. Het werd steeds duidelijker, waarvoor afkeer tegen wie afkeer? Het was de afkeer voor mijn Zelf of God. Ik heb al eens eerder ontdekt hoe een mens zichzelf onbewust haat, en de schuld hiervan buiten zichzelf plaatst, of projecteert. Het is bekend in de metafysica en bij alle mystici dat wij onze eigen innerlijke gedachtewereld waarnemen.
Ik las; Als twee geesten eensgezind zijn kan er nooit iemand schuldig zijn. Hiervoor keerde ik mij even diep in mij zelf. Het had met vergeving te maken, maar ik had dit toch allang ‘vergeven’ ? Dus niet op de juiste manier. Eèn worden met deze geest is iets totaal anders dan: ik vergeef jou wat jij mij hebt aangedaan, dat is geen vergeven maar blijft een verborgen beschuldiging of oordeel. Het was dus duidelijk dat het nooit op de juiste wijze vergeven was. Probeerde èèn te worden met de ‘andere’ geest, en keek met de Heilige Geest naar de beelden. Nee niemand is schuldig, het zijn beelden die ik zelf gemaakt heb en het zijn beelden die werkelijkheid voor mij lijken. Het heeft nooit plaats gevonden, het zijn beelden die ik zelf gemaakt heb en de Heilige Geest gebruikt voor Gods verlossingsplan. Beelden die mij uiteindelijk vreugde zullen schenken. Ik voelde zo een intense warmte en dacht dit is de verzoening van God of met God, het moment van èèn zijn. Wat ik nu schrijf lijkt krankzinnig, maar zo werd het mij geopenbaard. Waarom al die beelden op tv over ontucht en verkrachting, neem ik niet mij eigen innerlijke gedachtewereld waar? Een gevoel van afkeer wat nog steeds mijn leven beheerst? Kan nu denken; maar iedereen ziet dit toch, maar die iedereen hoort bij mijn waarneming, bij het verlossingsscenario. Deze beelden zullen verschijnen, totdat Christus in mij is opgestaan, mijn ware identiteit, totdat ik ontwaakt ben. Men ook zeggen, zolang deze afkeer en haat (onwetend) tegen mijn Zelf of God gericht is zal de Mensenzoon moeten lijden. De misleiding is dat het buiten mij zich afspeelt om mijn naaste hier van te kunnen beschuldigen. Door los te laten, zo te vergeven dat niemand schuldig is, zal alle innerlijke duisternis oplossen. Het is toch duidelijk waarvàn wij verlost moeten worden? Er is maar een misdadiger een boosdoener of vijand van God die vernietigd moet worden; het ego. Ik las: “kwade gedachten zullen steeds verder weg geraken“, en zal vergeving uiteindelijk de vreugde bezorgen en een nieuwe hemel en aarde scheppen. Wij Zelf zijn de scheppers van de nieuwe hemel en aarde. De Christus in ons die ons Zelf is, onze ware identiteit, Hij die onder ons midden is.
Vers Jes. 65 kwam gelijk in mijn gedachten. De boodschap van dit vers werd duidelijk, door vergeving op de juiste wijze zal duisternis zich oplossen en zal de nieuwe hemel en nieuwe aarde zichtbaar gemaakt worden. Interessant is misschien dat de betekenis in het Hebreeuws van scheppen; scheiden is. God zal deze duisternis van ons scheiden, dat kan alleen door vergeving, door ons "ïk"te laten vervangen door de Christus in ons. Vrij van het ego, de "vreemde" in de Bijbel, die vergeven of vernietigt moet worden. Wij allen leven nog onbewust van uit het ego, en de misleiding van het ego is dat het er nu eenmaal bij hoort en het met de dood wel zal verdwijnen. En zo blijft zijn koninkrijk in stand, deze wereld die wij waarnemen waarvan Jezus zegt: dit is niet mijn koninkrijk.
Eenwording van geest met de gene die je denkt schuldig te bevinden laat onschuld zien, de onschuld die in jezelf aanwezig is, dat is vergeving op de juiste wijze. De warmte die opsteeg in mijn lichaam bij het eenworden van geest was intens en behaaglijk, ik dacht dit is de verzoening met God of door God. Dit is ook de betekenis van de zalving van de Heilige Geest en voor alle bruiloftsgasten. Want een Goddelijk vonkje wat wij zijn houdt de gehele Schepping van God in. Alles wordt in eenheid mee opgeheven. Zo zal de nieuwe hemel en nieuwe aarde door de Christus in ons zichtbaar worden. We kunnen zelfs over deze duisternis niet meer denken het ons niet meer herinneren omdat ze nooit geweest is, het waren gedachtes en ons denken is niet de waarheid maar een illusie of leugen. Dit is voor het ego of het verstand niet te bevatten, het heeft niet het vermogen hier toe, het is het geloof wat Jezus bedoelde met: “U geloof heeft u gered”.
Er is niets buiten God en Zijn Naam bevindt zich in mijn hart, als zijnde Zijn Zoon. Niemand kan naar de Vader zonder de Zoon als we dat niet erkennen zullen we nooit de eenwording met de Vader bereiken.
Ik wist waar de pijn vandaan kwam en niet wie de schuldige was, of deze de schuld was van mijn afkeer en pijn. Het is de afkeer en haat naar God die een mens onwetend en zorgvuldig verborgen houdt door de haat, afkeer en schuld buiten zich te projecteren.
Wie is de ware schuldige? De Bijbel spreekt over misdadiger, boosdoener, vreemde of vijand waarvan wij verlost moeten worden; ‘het ego” . Dit houdt het verlossingsplan van God in. Maar de mens is zich hier nog niet ten volle van bewust. Zij denken met goede daden en vergeving op de verkeerde wijze verlost te worden. Zolang wij niet met God of de Zoon denken, maar vanuit het ego zal de Mensenzoon moeten lijden.

Jes.65-17
Zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde,
en aan wat vroeger geweest is wordt niet meer gedacht;
het komt niet meer in de gedachten op.
Ik ga vreugde voor u scheppen en vrolijkheid voor altijd;
Jeruzalem wordt door Mij herschapen in een stad vol vrolijkheid,
met een bevolking vol blijdschap.
Dan zal Ik juichen om Jeruzalem
en mij verblijden om mijn volk;
geween en gekerm
worden er niet meer gehoord.

Hier zijn wij voor geroepen, dit was Zijn antwoord.
Zal de mens het Heilige Schrift Woord ooit verstaan?

Job 38-1
Toen begon de heer in storm en wind tot Job te spreken:
‘Wie waagt het daar, mijn bestel met een woordenkraam te verdoezelen?
Weer u als een man want ik ga vragen stellen, u geeft antwoord.
Waar was u toen Ik de aarde begon te bouwen?
Spreek op als u zoveel weet.

Is het woord begrepen? De Bijbel zegt dat de duisternis, (het lichaam) het ego het nooit begrepen heeft. Vaak herhaal ik dat de mens het woord verkracht heeft door het niet te begrijpen of te verstaan. Het is het niet verstaan van Gods Stem, of het niet willen luisteren naar Zijn Stem. We hebben van het Woord een woordenkraam gemaakt, God zegt het, treffender kan het niet uitgedrukt worden. Werkelijk een kraam waar men woorden kan kopen en gebruiken naar eigen believen. Het woord heeft in het denken van de mens een andere betekenis gekregen als in het denken van God. Het is bij ons letterlijk een woordenkraam geworden, de interpretatie van de Heilige Schrift. God laat ons weten hoe nietig wij zijn en onbekwaam om Zijn woord vanuit het eigen (ego-verstand) denken te vertalen of te verstaan.

Las daarna nog een mooi voorbeeld van het zelf denken bij:

1 Kor. 2-14 (KWB)
Van nature aanvaardt de mens niet wat komt van de Geest van God; het is dwaasheid voor hem, hij kan het niet vatten, want het kan alleen beoordeeld worden in het licht van de Geest. Een geestelijk mens kan alles beoordelen, maar over hem oordeelt niemand. Wie kent de gezindheid van de Heer? Wie kan Hem raad geven?
Wij echter hebben de gezindheid van Christus.

Aant.van nature laat de mens zich niet leiden door de Geest (pneuma) van God, maar steunt hij louter en alleen op zijn eigen vermogens (op wat Paulus de psyche noemt).

Dit is toch het denken met of zonder God wat ik bedoel, vanuit de psyche of verstand of vanuit de Geest of het hart. Jullie denken is niet Mijn denken zegt God.
Maar denken wij niet onwetend allemaal zelf? Alleen als wij loslaten of vergeven is een denken met God, een onschuldige wereld die God zo liefheeft is de werkelijkheid.
Paulus zegt dus dat het de natuur van de mens is zonder God of met de psyche of verstand te denken. Ook zegt Paulus dat het verstand dit niet kan bevatten en hier dus ons geloof wordt beproefd, het geloof wat ons zal redden.
Ook dit vers stond in het teken van het antwoord dat ik ontving.